حمید قنبری، نوازنده سازهای کوبه‌ای و آهنگساز، به تازگی به بهانه روز ملی فرش و با بهره‌گیری از صداهای طبیعی موجود در هنر فرش‌بافی یک اثر تصویری موسیقایی به نام «نقش دل» ساخته است.
به گزارش هفت‌گرد، قنبری همزمان با هفته صنایع دستی درباره ساخت این اثر می‌گوید: پیشتر پروژه‌ای را در وزارت فرهنگ و ارشاد به مفهوم تولید موسیقی با استفاده از صداهای غیرموسیقایی که در هر شغلی قابل بسط و گسترش است، ثبت کرده‌ام. با استفاده از مفهوم این پروژه اقدام به ساخت اثر «نقش دل» کردم که برای ساخت آن از المان‌هایی چون؛ صدای شانه، برش نخ‌ها و نقشه‌خوانی که موسیقی کار محسوب می‌شود و در مناطق مختلف با لهجه‌ها، شعرها و نواهای مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد، بهره بردم.
این هنرمند ادامه می‌دهد:«در مرحله بعد آنچه ساخته شده بود را بر اساس شرایط امروز و هنر فرش بافی، متناسب با شعری از استاد محمدعلی بهمنی که می‌گوید: «خوش نقش‌تر از فرش دلم بافته‌ای نیست/ از بس که گره زد به گره حوصله‌ها را»، دیدیم که مجید حسین‌خوانی این شعر را روی کار خواند. علاوه بر ایده‌های موسیقایی کار، ایده تصویری هم از خودم بود که آریا شعاریان برای فیلم‌برداری در گالری فرش رسام عرب‌زاده مرا همراهی کرد.
این هنرمند در مورد ساخت چنین آثاری با مشارکت هنر از دو حوزه مختلف که می‌تواند به بیشتر دیده شدن آنها کمک کند، توضیح می‌دهد: دیدگاه من این است که همه هنرها یک زیرساخت مشترک دارند و ساخت چنین آثاری در احیای این هنرها برای نسل آینده و اتحاد حوزه‌های مختلف هنری حائز اهمیت است.
او با تاکید به زیرساخت مشترک هنرها، به پروژه اخیر خود اشاره کرده و می‌گوید: در این ویدئو نقاط مشترک بین موسیقی و هنر فرش‌بافی را پیدا کردیم و با در نظر گرفتن ترجمه موسیقی به صدا و مورد قبول بودن صداهایی که در فرش‌بافی تولید می‌شود، نقاط مشترک این دو هنر را تعریف کردیم.
قنبری ادامه می‌دهد: بعد از پیدا کردن نقاط مشترک فرش‌بافی و موسیقی، به کمک هنر تصویر این صداها را در فیلم، کنار هم قرار دادیم؛ در عین حال که در تصاویر، هنر و تکنیک فرش‌بافی دیده می‌شود که شاید همه شانس دیدن آن را نداشته باشند.
او همچنین به کمیاب بودن کارگاه‌های تولید فرش دست‌بافت در تهران پرداخته و اضافه می‌کند: از آنجا که قصد داشتم درباره فرش دست‌بافت کار کنم، پس از مدتی جست‌وجو متوجه شدم که چقدر پیدا کردن حتی یک دار قالی در تهران دشوار و چقدر این هنر کمیاب شده است و جای آن‌را تولید فرش ماشینی گرفته است، تا حدی که به من گفتند اگر می‌خواهم هنر اصیل فرش‌بافی را ببینم و از صداهایش استفاده کنم باید به قم، کاشان و تبریز بروم.