محققان دانشگاه ایندیانا یک میکروب باکتریایی خاص را شناسایی کرده‌اند که با تغذیه لارو زنبور عسل، می‌تواند اثرات استرس تغذیه‌ای بر زنبورهای در حال رشد که یکی از دلایل اصلی زوال زنبور عسل است را کاهش دهد.
به گزارش هفت‌گرد و مدیکال اکسپرس، انسان‌ها برای داشتن امنیت غذایی به زنبورهای عسل متکی هستند. از آنجا که آنها تقریبا هر چیزی را گرده افشانی می‌کنند، زنبورهای عسل برای کشاورزی بسیار مفید هستند. اما در چند دهه گذشته، جمعیت زنبور عسل کاهش چشمگیری داشته است که ناشی از تاثیرات عوامل استرس‌زای متعدد است که فراگیرترین آنها تغذیه محدود است. در یک نظرسنجی، زنبورداران ایالات متحده گزارش دادند که تنها بین سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶، ۴۰.۵ درصد از کلنی‌های تحت مدیریت خود را از دست داده‌اند.
“ایرنه نیوتن”(Irene Newton) استاد بخش زیست شناسی کالج هنر و علوم دانشگاه ایندیانا بلومینگتون و رهبر این مطالعه گفت: اثرات تغذیه‌ای نامناسب در لاروهای در حال رشد زنبورهای عسل به کارگران بالغی تبدیل می‌شوند که قادر به برآوردن نیازهای کلنی خود نیستند، آسیب می‌رساند. بنابراین ضروری است ما چشم انداز تغذیه‌ای را که توسط لارو زنبور عسل تجربه می‌شود، درک کنیم.
نیوتن گفت: زنبورهای عسل باید گرده و شهد گیاهان و گل‌های مختلف را در طول سال جمع‌آوری کنند تا به کلنی‌های خود کمک کنند در طول سال سالم بمانند. اما بسیاری از زنبورها در ایالات متحده فاقد این تنوع گل هستند.
نیوتن گفت: ما روش استفاده از زمین خود را در ایالات متحده تغییر داده‌ایم. اکنون ما هزاران محصول تک‌کشتی مانند ذرت داریم که بادگرده‌افشان شده‌اند و بنابراین هیچ فایده‌ای برای زنبورها ندارد و هکتارها زمین را پوشش می‌دهد. سایر محصولاتی که زنبورها گرده‌افشانی می‌کنند نیز تک کشتی هستند و این امر گزینه‌ها را برای زنبورها محدود می‌کند.
بادگرده‌افشان(Anemophily) یا گرده‌افشان بادی یا گرده‌افشانی با باد(Wind pollination) نوعی گرده‌افشانی است که در آن گرده توسط باد پراکنده می‌شود.
محققان این مطالعه گفتند: اگر خود را به خوردن یک چیز محدود کنید، این برای شما سالم نیست. شما باید رژیم غذایی گسترده‌ای داشته باشید که به رفع تمام نیازهای تغذیه‌ای شما کمک کند. زنبورها نیز همینطور هستند.
لارو زنبور عسل توسط زنبورهای خواهر خود تغذیه می‌شود. رژیم غذایی آنها شامل مواد علوفه‌ای مانند شهد و گرده و همچنین شاه‌انگبین است. اگر قرار باشد لاروها ملکه شوند، در تمام طول زندگی خود شاه‌انگبین می‌خورند. اگر آنها کارگر باشند، رژیم غذایی آنها بعد از چند روز به شهد و گرده تبدیل خواهد شد.
شاه‌انگبین از محصولات زنبورعسل می‌باشد. این محصول با نام‌های دیگری مانند ژل رویال، ژل سلطنتی، غذای ملکه یا شیر زنبور عسل نیز شناخته می‌شود. شاه‌انگبین علاوه بر مغذی‌تر بودن نسبت به شهد و گرده گل، مدت‌هاست که به دلیل اسیدیته، ویسکوزیته و وجود پپتیدهای ضد میکروبی، دارای خواص ضد میکروبی قوی است. نیوتن گفت این بدان معناست که بیشتر میکروب‌هایی که در معرض شاه‌انگبین قرار می‌گیرند، می‌میرند.
بر اساس مطالعه جدید محققان دریافتند که یک میکروب خاص به نام “Bombella apis” تنها باکتری مرتبط با لارو است که در واقع می‌تواند در شاه‌انگبین رشد کند. آنها همچنین دریافتند که B. apis شاه‌انگبین را با افزایش قابل توجه اسید آمینه آن مغذی‌تر می‌کند که این امر به رشد زنبورها در ایجاد انعطاف‌پذیری در برابر استرس تغذیه کمک می‌کند.
نیوتن گفت: ما یک همزیستی تغذیه‌ای از زنبورهای عسل را شناسایی کرده‌ایم و آن میکروبی است که می‌تواند به تقویت زنبورها در برابر کمبود مواد مغذی و استرس کمک کند. زمانی که تغذیه زنبورها را در طول توسعه محدود کردیم، شاهد کاهش وزن زنبورها بودیم. زنبورها بسیار کوچک‌تر از همتایان کنترل شده خود بودند. وقتی B. apis به همین زنبورها اضافه شد، اگرچه آنها تغذیه ضعیفی داشتند، اما به وزن زنبورهای کنترل شده که تغذیه کامل داشتند، رسیدند. میکروب توانست رژیم غذایی ضعیف را جبران کند. این نشان می‌دهد که B. apis می‌تواند به‌عنوان یک پروبیوتیک برای محافظت در برابر استرس تغذیه‌ای به کلنی‌ها اضافه شود.
B. apis می‌تواند بیش از ۲۴ ساعت در آب قند زنده بماند، بنابراین زنبوردارانی که کلنی‌های خود را تغذیه می‌کنند می‌توانند به طور بالقوه یک پروبیوتیک B. apis را در رژیم غذایی زنبورهای خود اضافه کنند. یافته‌های این مطالعه در مجله “Microbial Ecology” منتشر شد.