دانشمندان با استفاده از از باکتری‌های معمول در خاک توانسته‌اند سوخت تجدید پذیر برای جت تولید کنند که جایگزین خوبی برای سوخت هواپیما است.
به گزارش هفت‌گرد، تیمی از محققان در آزمایشگاه ملی لارنس برکلی، با موفقیت نوعی سوخت جت را از گونه‌های باکتری تولید کرده‌اند که می‌تواند جایگزین مناسبی برای سوخت هواپیما باشد. این باکتری‌ها که معمولاً در خاک یافت می‌شوند، از گونه پیچیده‌قارچ ها هستند.
بر اساس گزارش interestingengineering، مؤسسه نفت آمریکا در سال ۱۹۹۹ گزارشی منتشر کرد که نشان می‌دهد ذخایر نفت زمین می‌تواند در هر زمانی بین سال‌های ۲۰۶۲ تا ۲۰۹۴ به پایان برسد. از طرفی یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ از دانشگاه استنفورد پیش‌بینی می‌کند نفت جهان خیلی زودتر از این‌ها یعنی در سال ۲۰۵۴ تمام می‌شود.
جهانی را تصور کنید که در آن هواپیماها پرواز نمی‌کنند، جت‌ها از مرز‌های ملی محافظت نمی‌کنند، کالا‌ها مورد نیاز تامین نمی‌شوند و موشک‌ها نمی‌توانند زمین را ترک کنند، زیرا دیگر نفتی برای تامین سوخت وجود ندارد.
از آنجایی که صنایع جهانی هوانوردی، کشتیرانی و هوافضا با نفت کار می‌کنند، کاهش آن می‌تواند به هرج و مرج جهانی منجر شود. کمبود نفت همین حالا هم باعث افزایش بی‌سابقه قیمت سوخت در سراسر جهان شده است.
به همین دلیل است که بسیاری از صنایع و دانشمندان به دنبال ایجاد منابع انرژی تجدیدپذیر هستند که می‌توانند جایگزینی برای سوخت‌های فسیلی، به‌ویژه نفت باشند. تولید سوخت جت تجدیدپذیر یکی از جدیدترین اقدامات دانشمندان است.
هنگامی‌که سوخت‌های فسیلی مانند نفت سفید (سوخت مورد استفاده در جت‌ها و هواپیماها)، بنزین یا گازوئیل سوزانده می‌شوند، انرژی در مقادیر زیادی تولید می‌شود و این انرژی به موتور خودرو نیرو می‌دهد. یکی از مشکلات متعدد سوخت‌های فسیلی این است که شکل گیری آن‌ها در زیر سطح زمین میلیون‌ها سال طول می‌کشد. تیم تحقیقاتی در برکلی در تلاش بودند تا سوختی بسازند که برای تشکیل دوباره آن نیازی به سپری شدن میلیون‌ها سال نباشد.
جنتامایسین طبیعی مولکولی است که در باکتری‌های پیچیده‌قارچ تولید می‌شود. باکتری‌ها از قند یا اسید‌های آمینه تغذیه می‌کند و سپس آن‌ها را در طول هضم به مولکول‌های ساخته شده از حلقه‌های سیکلوپروپان تبدیل می‌کند. به گفته محققان، روند تشکیل جنتامایسین مشابه نحوه تشکیل چربی در بدن انسان است؛ با این تفاوت که حلقه‌های سیکلوپروپان پرانرژی هستند.
دانشمندان بر این باورند که سوخت زیستی آن‌ها می‌تواند انرژی جت ها، هواپیماها و حتی سوخت موشک‌ها را در آینده تامین کند، اما برای ایجاد این امکان، تحقیقات بیشتری لازم است.