ایستگاه فضایی بین‌المللی اکنون یک راه جدید برای خلاص شدن از شر زباله‌های خود یافته است. سیستم جدید دفع زباله می‌تواند برای همیشه، انقلابی در نحوه مدیریت زباله‌ها در این ایستگاه فضایی ایجاد کند.
به گزارش هفت‌گرد، به نقل از آی‌ای، آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) چگونه زباله‌های خود را دفع می‌کنند؟ فضانوردان مستقر در ایستگاه فضایی تاکنون، زباله‌های خود را در یک فضاپیمای باری که قرار بود در جو زمین بسوزد، انباشته می‌کردند. آنها همچنین مجبور بودند وسایل کوچک را در طول راهپیمایی‌های فضایی دور بیاندازند و در واقع، در فضا رها کنند.
اما آیا راه بهتری وجود ندارد؟ به نظر می‌رسد بیرون ریختن زباله در یک کیسه مخصوص، راه حل بهتری است.
شرکت نانورکس (Nanoracks)، شرکتی که سیستم قفل هوای “بیشاپ” را ساخته، به تازگی اعلام کرده است در تاریخ 2 ژوئیه (11 تیرماه) در آزمایش یک فناوری جدید برای دفع زباله‌های مداری، تقریباً 172 پوند معادل 78 کیلوگرم زباله را در یک کیسه زباله مخصوص به بیرون پرتاب کرده است.
جاناتان مک‌داول، ستاره‌شناس مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونیان که مسئول ردیابی اجسامی مانند کیسه زباله شرکت نانورکس است که دوباره وارد جو زمین می‌شوند، در یک توییت نوشت: اگرچه قطعات جداگانه‌ای از سخت‌افزار از ایستگاه فضایی بین‌المللی خارج می‌شوند و چند دسته از تجهیزات در طول راهپیمایی‌های فضایی به صورت دستی به فضا پرتاب می‌شوند، اما این نخستین استفاده از یک سیستم پرتاب کیسه زباله در ایستگاه فضایی بین‌المللی است. تاکنون بیشتر زباله‌های ایستگاه در قالب محموله‌هایی سوار بر فضاپیماهای باری که در جو زمین می‌سوختند، دفع می‌شدند.
چه چیزهایی داخل کیسه زباله بود؟
شرکت نانورکس، فهرستی از مواد موجود در این کیسه زباله را ارائه کرده است که شامل فوم استفاده‌شده، مواد بسته‌بندی، محصولات بهداشتی خدمه، لباس خدمه، کیسه‌های انتقال محموله و لوازم اداری است.
این آزمایش به قدری خوب انجام شد که این شرکت در نظر دارد از یک سیستم دفع مشابه در ایستگاه فضایی تجاری برنامه‌ریزی شده خود به نام استارلب (Starlab) که قرار است در سال 2027 عملیاتی شود، استفاده کند.
این فرآیند تخلیه زباله با استفاده از یک “مخزن زباله ویژه طراحی‌شده” انجام شد که دارای حداکثر ظرفیت 600 پوند (272 کیلوگرم) است.
دکتر آملا ویلسون، مدیرعامل شرکت نانورکس گفت: این آزمایش، یک نقطه عطف تاریخی دیگر برای تیم نانورکس بود. این اولین چرخه باز و بسته کردن قفل هوای “بیشاپ”، اولین عملیات ما و آنچه ما امیدواریم آغاز عملیات جدید و پایدارتر دفع زباله‌های ایستگاه فضایی بین المللی باشد، بود.
البته این سیستم دفع زباله کاملاً جدید نیست، چرا که شوروی سابق در سالیان پیش از این روش بهره برده است.
مک‌داول می‌گوید: کیسه‌های زباله به طور مرتب از ایستگاه‌های فضایی سالیوت (Salyut) متعلق به شوروی در دهه‌های 1970 و 1980 پرتاب می‌شدند. آخرین کیسه زباله در سپتامبر 1996 از ایستگاه فضایی میر پرتاب شد و در ماه مه 1998 وارد جو زمین شد و سوخت.
این راه حل جدید برای دفع زباله ضروری بود، زیرا نگهداری از ایستگاه فضایی بین‌المللی به‌صورت عاری از زباله همیشه یک مشکل بوده است.
کوپر رید، مدیر برنامه قفل هوای بیشاپ در نانورکس می‌گوید: جمع‌آوری زباله در فضا یک چالش طولانی‌مدت بوده است، اما آنچنان در فضای عمومی مطرح نشده است. در ایستگاه فضایی بین‌المللی، چهار فضانورد می‌توانند تا ۲۵۰۰ کیلوگرم زباله در هر سال یا حدود 2 سطل زباله در هر هفته تولید کنند. اکنون نیز که در زمانی هستیم که افراد بیشتری به فضا می‌روند و در آنجا اقامت دارند، این یک مشکل اساسی است که باید به آن رسیدگی شود.