اولین‌باری که او و خواهران و برادرانش به ساحل وحشی دویدند، از تضاد با سفرهای ساحلی قبلی خود به دیتونا، منظره‌ای مملو از ماشین‌ها و کروز، شوکه شدند. در هاچینسون، تماشایی صدف‌های دریایی بود.
به گزارش هفت‌گرد، در ساحل، فقط عکس بگیرید، فقط رد پا و قلعه‌های شنی باقی بگذارید. نرم‌تنان در حال حاضر به اندازه کافی مشکلات دارند.
طلوع خورشید در صاعقه‌ای در ساحل جزیره سانیبل در جنوب غربی فلوریدا می‌افتد، جایی که جمع‌آوری حیوانات پوسته‌دار زنده ممنوع است.
در سال ۱۹۷۳، زمانی که ملیسا گرین در کلاس ششم تحصیل می‌کرد، والدینش اولین کاندو را در یک ساختمان جدید ساحلی فلوریدا در جزیره هاچینسون در ساحل جنوب شرقی اقیانوس اطلس خریدند.
اولین‌باری که او و خواهران و برادرانش به ساحل وحشی دویدند، از تضاد با سفرهای ساحلی قبلی خود به دیتونا، منظره‌ای مملو از ماشین‌ها و کروز، شوکه شدند. در هاچینسون، تماشایی صدف‌های دریایی بود.
هر جزر و مد، خطی از صدف‌ها، جوز هندی و پوسته‌های لاله، چشم‌های کوسه‌ای به بزرگی نیم دلار و گاوهای خال‌دار قهوه‌ای به بزرگی دست گرین بر جای می‌گذاشت. در پایین ساحل، جنگلی از چوب رانش، پوسته‌های بیشتری را به همراه ستاره‌های دریایی و خرچنگ‌ها و انواع تخم‌مرغ دریایی گرفت.
گرین و خانواده‌اش به٬زودی مالکیت نیم قرنی در روستای اقیانوسی را که اکنون جامعه‌ای متشکل از ۱۲۰۰ خانه است، رقم خواهند زد. امروز، در همان ساحل، او به٬ندرت صدف‌های بزرگ و دست نخورده‌ای را که در دوران کودکی‌اش رایج بود، پیدا می‌کند.
در میان ارجمندترین اشیای طبیعی در طول تاریخ بشر، صدف‌های دریایی هم شگفتی‌هایی را که سفر به ساحل وعده داده بود و هم تغییرات عمیقی که در سواحل ما در جریان است را در بر می‌گیرد.
برخی از بزرگ‌ترین و شناخته‌شده‌ترین نرم تنان دریایی معماران جانوری که صدف‌های دریایی را از کربنات کلسیم در آب دریا می‌سازند، از ماهیان دریایی در ساحل غربی گرفته تا صدف‌ها در ساحل شرقی، تحت فشار ماهیگیری کاهش یافته‌اند. آنها همچنین با افزایش دمای اقیانوس‌ها و اسیدی شدن آب‌ها و سایر آلودگی‌ها و رواناب‌های خشکی آسیب می‌بینند. آنها را می‌توان به دلیل فرسایش شدید ناشی از ورودی‌ها و اسکله‌ها یک مشکل دائمی در جزیره‌ها چینسون و همچنین تلاش برای ترمیم سواحل فرسوده با بازسازی شن و ماسه از دست رفته جابجا کرد.
جورج باکلی از باشگاه مالاکولوژی بوستون می‌گوید: نرم تنان دریایی که ۵۰۰ میلیون سال از تغییرات زمین جان سالم به در برده‌اند، مدل‌هایی از انعطاف‌پذیری و توانایی ما در رفع شکستگی‌ها نیز هستند. باکلی قبل از تصویب قانون آب پاک در سال ۱۹۷۲، زمانی که رئیس باشگاه جوانی بود، نرم تنان و صدف‌های دریایی محبوب را تماشا می‌کرد که در اثر آلودگی صنعتی و فاضلاب در جزایر بندر بوستون از بین می‌رفتند.
در سواحلی که تعداد توریست‌ها بی‌سابقه است، تعداد افراد بیشتر می‌تواند به معنای پوسته‌های کمتر باشد. مایکل کوالوسکی، دیرین‌بیولوژیست در موزه تاریخ طبیعی فلوریدا، می‌گوید: “مجموعه‌سازی به اندازه پیامدهای گردشگری عظیم نیست. توریسم انبوه به معنای قایق‌های بیشتر، تعمیر و نگهداری بیشتر ساحل، ماشین‌آلات بیشتر است که همگی در تغییر خطوط ساحلی نقش دارند.”
مانند حومه شهرها که وسواس زیادی نسبت به چمن‌های سبز دارند، بسیاری از ساحل‌نشینان ترجیح می‌دهند شن‌های بی‌نقص و تمیز را ترجیح دهند. سواحل آراسته می‌تواند به معنای ماشین‌های سنگینی باشد که شن‌ها را با قلاب‌های تیز جمع می‌کنند. همانطور که پلاستیک، ته سیگار و سایر ذرات انسانی را الک می‌کنند، جانوران دریایی، صدف‌ها و چوب‌های رانده شده را نیز جمع‌آوری می‌کنند
فلوریدا تجهیزات مکانیزه تمیز کردن سواحل را در طول فصل لانه سازی برای لاک پشت‌های دریایی در معرض خطر و در معرض انقراض محدود می‌کند. اما نرم تنان دریایی و سایر بی‌مهرگان مانند حیواناتی مانند لاک پشت‌های دریایی که چشمانشان بزرگ، روح انگیز و روی شاخک‌ها سوار نشده‌اند، نگرانی یا سرمایه‌های تحقیقاتی مشابهی ندارند. بوم‌شناسان دریافته‌اند که فهرست قرمز اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت معیار رسمی کاهش سرسام‌آور حیوانات که اکنون در سرتاسر جهان در حال انجام است، تلفات بی‌مهرگان را که تقریبا ۹۷ درصد از کل موجودات را تشکیل می‌دهند، به‌شدت دست کم می‌گیرد.
در جنوب، صدف‌های ملکه‌ای که پوسته‌های صورتی براق به اندازه یک توپ فوتبال می‌سازند، چنان تداعی‌کننده فلوریدا هستند که به افرادی که در این جزایر به دنیا می‌آیند “صدف حلزونی” می‌گویند. اما با وجود ممنوعیت فلوریدا برای صید تجاری حلزون از سال ۱۹۷۵ و همه برداشت‌ها از سال ۱۹۸۶، جمعیت حلزون‌های ملکه در اواسط قرن بیستم کاهش یافت و هرگز بازنگشت. محققان هشدار می‌دهند که گله‌های صدفی که زمانی بزرگ در باهاما بودند که بخش عمده‌ای از گوشت حلزونی مصرفی در ایالات متحده را صادر می‌کردند اکنون کمتر از حداقل تعداد مورد نیاز حیوانات برای تولید مثل کاهش یافته‌اند.