طراحی یک هواپیمای هیبریدی با شمایلی جالب توجه و بال سه طبقه مجهز به صفحات خورشیدی می‌تواند هزینه‌های سفر هوایی را ارزان‌تر از سفر ریلی کند.
به گزارش هفت‌گرد، به نقل از آی‌ای، صنعت هوانوردی ممکن است در حال رفتن به سوی برقی شدن است. اکنون نیز یک شرکت هوانوردی بریتانیایی موسوم به فارادیر (Faradair) در حال توسعه طرح مفهومی یک هواپیمای هیبریدی با سه بال سه طبقه برای سفرهای الکتریکی در مسافت کوتاه است.
این هواپیما که هواپیمای هیبریدی بیوالکتریک (BEHA) نام دارد تا 19 نفر ظرفیت دارد و توسط یک پروانه که توسط یک موتور الکتریکی تامین نیرو می‌شود و به حرکت در می‌آید. همچنین یک توربین گازی کوچک در این هواپیما، برق مورد نیاز آن را تولید خواهد کرد.
طراحی بال سه طبقه BEHA همچنین امکان برخاستن و فرود در باندهای کوتاه را فراهم می‌کند. به گفته نیل کلافی، مدیرعامل فارادیر، هواپیمای BEHA قطعات متحرک کمتری خواهد داشت که آن را ارزان‌تر می‌کند. پنل‌های خورشیدی روی بال‌های این هواپیما نیز نیروی مورد نیاز کابین را تامین می‌کنند.
کلافی می‌گوید کاهش هزینه عملیاتی، راه خود را به سوی تجاری شدن باز می‌کند و امکان پرواز با قیمت پایین‌تر از سفر با خطوط ریلی را فراهم می‌کند.
این هواپیما همچنین در زمانه‌ای که دولت‌های سراسر جهان و صنعت هوانوردی در تلاش برای کاهش انتشار کربن هستند، به گونه‌ای طراحی شده است که از این لحاظ پایدار باشد. “کلافی” گفت: ما تصمیم گرفتیم هواپیمایی بسازیم که استفاده از آن نه تنها اقتصادی و در نتیجه مقرون به صرفه باشد، بلکه بی‌صدا و پایدار هم باشد.
کلافی توضیح داد که BEHA در نهایت امکان پروازهای کوتاه‌مدت بین شهرهایی مانند لندن و منچستر را با قیمت تقریباً 25 پوند(حدود 30 دلار) فراهم می‌کند که این کمتر از هزینه‌ای است که برای پیمودن این مسافت 262 کیلومتری بین این دو شهر با خطوط ریلی دریافت می‌شود.
گفتنی است که صنعت هوانوردی تقریباً 2 درصد از کل انتشار کربن جهانی را موجب می‌شود و انجمن بین المللی حمل و نقل هوایی(یاتا) تعهد خود را برای رسیدن به انتشار صفر کربن تا سال 2050 اعلام کرده است. اغلب شرکت‌های هواپیمایی از جمله ایرباس بر روی استفاده از سوخت‌های زیستی در کوتاه‌مدت تمرکز دارند، هرچند هیدروژن و هواپیماهای دارای پیشران الکتریکی نیز به عنوان گزینه‌های جدی برای مهار انتشار گازهای گلخانه‌ای پیش‌بینی می‌شوند.
شرکت فارادیر معتقد است این سیستم هیبریدی که در BEHA استفاده می‌شود، جایگزینی ایده‌آل برای ظرفیت بسیار محدود هواپیماهای الکتریکی دارای باتری است. اگرچه خودروهای برقی در مسیر جایگزینی خودروهای موتور احتراق داخلی در سال‌های آینده هستند، اما هواپیماهای الکتریکی به دلیل وزن باتری‌ها و نیروی مورد نیاز برای برخاستن با محدودیت مواجه هستند. به عنوان مثال، نمونه اولیه هواپیمای الکتریکی ناسا موسوم به “Maxwell X-59” تنها می‌تواند حدود 40 دقیقه با هر بار شارژ کامل پرواز کند.
فارادیر با استارتاپ‌های تاکسی پرنده (eVTOL) از جمله ولوکوپتر (Volocopter) و لیلیوم (Lilium) رقابت خواهد کرد، این‌ها شرکت‌هایی هستند که انتظار دارند تاکسی‌های پرنده‌شان تا حدود سال 2024 فعالیت خود را آغاز کنند. هواپیمای BEHA برخلاف تاکسی‌های پرنده که عمود پرواز هستند، به یک فرودگاه کوچک نیاز دارد، اما ظرفیت مسافر بیشتری نسبت به تاکسی‌های پرنده دارد.
فارادیر امیدوار است تا سال 2025 هواپیماهای خود را به پرواز درآورد و انتظار دارد تا سال 2027 پروازهای تجاری خود را عملیاتی کند.