غلبه رنگ در لباس تعزیه بر فرم و بافت پارچه مورد استفاده در آن مشهود است چرا که قرار است به شکل نمادین تقابل و هماوردی میان دو نیروی خیر و شر را عیان و آشکار سازد.
یکی از نکات بارز و نمادین در هنر تعزیه، البسه و رنگ به کار رفته در آن است؛ الزامی که علاوه بر پوشش شبیه‌خوان، با استفاده از رنگ و بافت به کار رفته در آن نشانه‌هایی از تقابل را نیز در پی دارد.
به گزارش هفت‌گرد، این میان غلبه رنگ در لباس تعزیه بر فرم و بافت پارچه مورداستفاده در آن مشهود است چراکه قرار است به شکل نمادین تقابل و هماوردی میان دو نیروی حاضر در میدان نبرد را عیان و آشکار سازد.
البته منظور از غلبه رنگ در لباس تعزیه این نیست که درصد قابل توجهی از لباسی که اولیا به تن می‌کنند سبز و اشقیا هم قرمز باشد بلکه منظور از غلبه، قائل شدن به این باور است که دو رنگ به‌عنوان نماد خیر و شر مقابل یکدیگر به چنان مرتبه و جایگاهی قراردادی در باور کنشگران و تماشاگران تعزیه می‌رسند که اگر هر جا حتی اصواتی تولید نشود که از روی آن این قضیه فهمیده شود که کدام خیر است و کدام شر، از مواجهه چشمان مخاطب با این رنگ‌ها بتوان این دو را از یکدیگر متمایز ساخت.
این در حالی است که ممکن است در بستر و فضایی خارج از تعزیه و برگزاری یک مجلس شبیه‌خوانی، با تضاد فاحش میان دو رنگ در تقابل یکدیگر مواجه شویم که به طور مثال کنتراست میان آن دو بسیار شدیدتر از رنگ قرمز و سبز باشد، همانند رنگ سفید و مشکی اما بر اساس نشانه‌شناسی قراردادی، حتی این دو رنگ که منتهی‌الیه دو تونالیته رنگی متقابل یکدیگر هستند، هیچ‌کدام به‌قدر رنگ سبز و قرمز کارکرد ندارند.