یک استارتاپ اقدام به توسعه و ساخت یک بادبادک جدید و خیره کننده کرده است که می‌تواند مانند یک توربین بادی برق تولید کند.
به گزارش هفت‌گرد و به نقل از آی‌ای، چه می‌شد اگر می‌توانستیم به معنای واقعی کلمه از آسمان برق تولید کنیم؟ چندین شرکت تولید برق با بادبادک در حال تلاش برای انجام این کار هستند و موفق هم شده‌اند.
این شرکت‌ها می‌گویند این فناوری جدید مزایای زیادی دارد.
“فلوریان بائر” مدیرعامل و مدیر ارشد فناوری یکی از این شرکت‌ها به نام “کایت‌کرفت”Kitekraft که یک شرکت مستقر در مونیخ است که سیستم برق بادبادکی را توسعه می‌دهد، می‌گوید: این سیستم، فرآیند ساخت ارزان‌تر، حمل و نقل ارزان‌تر و همچنین کارایی بالاتری دارد و ردپای تولید کربن نیز بسیار اندک است. حالا اگر شما همه این مزایا را در کنار هم داشته باشید، چرا باید یک توربین بادی معمولی بسازید؟
«باد هوابرد» چگونه کار می‌کند؟
سوال این است که این فناوری که “باد هوابرد”(airborne wind) نام دارد، چگونه کار می‌کند؟ یکی دیگر از شرکت‌های توسعه این فناوری به نام “کایت‌میل”(KiteMill)، این فرآیند را به عنوان یک رویکرد سه مرحله‌ای توضیح داده است:
۱. بادبادک
بادبادک یک هواپیمای طراحی شده ویژه است که از مواد کامپوزیتی تشکیل شده است. ساختاری سخت و محکم دارد و برای دوام آوردن در مقابل وزش بادهای پرقدرت طراحی شده است. این هواپیما به شکل هواپیمای بادپَر یا کلایدر یا هواپیمای بدون موتور است و در هر طرف چهار پروانه دارد که فقط برای برخاستن و فرود نیاز است.
هنگامی‌که این بادبادک در هوا بالا می‌رود، با سُر خوردن بر روی جریان‌های هوا، در اوج می‌ماند.
این بادبادک به گونه‌ای طراحی شده است که به سرعت و بدون زحمت حرکت می‌کند و در عین حال نیروی کششی بالایی را به بند اعمال می‌کند.
۲. بند
بادبادک از طریق یک بند به زمین متصل می‌شود. این بند، نیروی کشش را از بادبادک به ژنراتور ایستگاه زمینی منتقل می‌کند.
این بند از الیاف پُلی‌اِتیلِن بافته و ساخته شده است که به دلیل قابلیت‌های استقامتی منحصر به‌فردش انتخاب شده است. این ماده به نوبه خود، کمترین قطر را برای بند فراهم می‌کند، بندی که یک عامل ضروری برای استخراج انرژی از توربین‌های بادبادکی است. جنس این بند، بادوام است و می‌تواند در معرض شرایط محیطی مختلف مانند رطوبت و نور فرابنفش به خوبی مقاومت کند.
۳. ایستگاه زمینی
ایستگاه زمینی، نیروی کششی گرفته شده از بند را به برق تبدیل می‌کند. سپس برق تولید شده به شبکه برق تزریق می‌شود.
یک دستگیره چرخان در ایستگاه زمینی به ژنراتور متصل است که بادبادک را بالا و پایین می‌کند. سیستم کنترل نیز در ایستگاه زمینی وجود دارد و اطمینان حاصل می‌کند که پرواز بادبادک به طور ایمن و کارآمد انجام می‌شود و چون بادبادک و دستگیره را کنترل می‌کند، تولید بهینه انرژی را تضمین می‌کند.
همچنین حسگرهای نصب شده بر روی بادبادک، اطلاعات را برای سیستم کنترل به منظور هدایت بهینه و برقراری تعادل بادبادک فراهم می‌کنند. در نهایت، این سیستم کنترل، عملکرد مستقل کل سیستم و تولید انرژی آن را امکان‌پذیر می‌کند.
این رویکرد چقدر موفق است؟
شرکت “کایت‌میل” ادعا می‌کند که سیستم آن می‌تواند در بازه‌های زمانی یک ساعته به طور متوسط ۵.۵ کیلو وات برق تولید کند.
نیاز به توسعه بیشتر
فناوری “باد هوابرد” در حال حاضر در مراحل ابتدایی خود است و باید بیشتر توسعه یابد و بر موانع بسیاری غلبه کند. به عنوان مثال باید ثابت کند که روشی ایمن و قابل اعتماد است و هیچ‌گونه آلودگی صوتی ایجاد نمی‌کند.
همچنین در حال حاضر، هیچ یک از شرکت‌های توسعه برق بادبادکی، انرژی را در مقیاس مگاوات که برای رقابت با سایر منابع انرژی تجدیدپذیر مورد نیاز است، تولید نکرده‌اند. البته این بدان معنا نیست که چنین چیزی امکان پذیر نیست، بلکه نیازمند توسعه بیشتر این فناوری است.
این فناوری مبتنی بر اصول علمی است و نویدهای زیادی برای آینده دارد. باید ببینیم آیا به زودی همه ما می‌توانیم برق خود را با بادبادک‌ها تامین کنیم؟