قرار است فنونی که رعایای امپراتوری اینکا در پرو ۵۰۰ سال پیش برای ساختن آبراهه به کار می‌بردند، احیا شود تا آبی که بسیار مورد نیاز است، جمع‌آوری، و به کوه‌نشینان دورافتاده و نیز پایین‌دست‌نشینان در شهر لیما، فرستاده شود.
به گزارش هفت‌گرد، گرگوریو ریوس ۷۴ ساله مسئول نظارت بر نوسازی شبکه وسیع آبراهه‌های بالادست سن‌پدرو دکاستا است؛ شهری در ارتفاع سه هزار متری از سطح دریا واقع در ناحیه هاوروچیری پرو در آمریکای جنوبی.
این آبراهه‌های پرو در قرن‌ها پیش به دست قوم یاپانی و با استفاده از گل رس و سنگ ساخته شده که در بازه‌ای طولانی، به روشی مبتکرانه متراکم شده است.
شهرداری این شهر پیش‌تر از بتن برای ساختن آبراهه‌های جدید امروزی بهره می‌برد، اما این کار جلو رشد گیاهان را گرفت، بر زیست‌بوم منطقه اثر منفی گذاشت، و ده سال بیشتر دوام نیاورد و فرو ریخت.
در قیاس با آن‌ها، آبراهه‌های یاپانی‌ها بیش از ۵۰۰ سال قدمت دارد. اگر آبراهه‌های جدید را اصولی و با فنون باستانی بسازند، ممکن است بیش از ۱۰۰ سال دوام یابد. چون کف این آبراهه‌ها نفوذپذیر است، آب می‌تواند از درون آن به پایین نشت کند و ریشه گیاهان به استواری این سازه‌ها کمک کند.
آقای ریوس به پشتیبانی خیریه کنش عملی (Practical Action) که مقر آن در «وارویکشر» است، کار می‌کند. او می‌گوید:«نیاکان ما این آبراهه‌ها را با سنگ و گل رس ساختند. آن دانش دارد از دست می‌رود و به نفع ما است که احیایش کنیم.»
«باید مدیریت آب کشاورزی را به دست بگیریم. انجام همه این کارها را به دانش نیاکان‌مان مرهونیم.»
سان پدرو که در بهترین اوقات هم منطقه‌ای جدافتاده است، به علت همه‌گیری کرونا یک سال از بقیه پرو دور افتاده بود و گمان می‌رود که این ویروس طی همه‌گیری در تمام خانواده‌ها قربانی گرفته است.
اما محلی‌ها از فرصت استفاده کردند و آبراهه‌ها را بازسازی کردند. ۳۰ کارگر شهری طی چهار ماه عملیات احیا را انجام دادند. اکثریت افراد این جامعه در این طرح دستی داشتند، زیرا محصولات محلی مثل آووکادو، سیب، و ذرت متکی به آن است.
خیریه «کنش عملی» با همکاری سران محلی و سازمان دادن نیروی کار داوطلب، به حمایت این جامعه آمده است و در پرداخت هزینه حمل و نقل مصالح ساختمانی و نفرات به مناطق کوهستانی و سرچشمه دریاچه‌های کوچک و چشمه‌ها کمک کرده است.
این موسسه همچنین باران‌سنج‌های ساده برای سنجش میزان بارندگی فراهم کرد و به پیش‌بینی سیلاب در پایین‌دست‌تر حوضه آبریز رودخانه کمک کرد.
دسترسی به آب در لیما، پایتخت پرو، دارد دشوارتر می‌شود. لیما در فهرست خشک‌ترین شهرهای جهان در جایگاه دوم قرار دارد و بحران تغییرات اقلیمی باعث شده است که یخچال‌های کوهستان آند به سرعت در حال ذوب باشد.
با توجه به آنکه آب، به‌ویژه در جوامع جداافتاده، کم‌یاب‌تر می‌شود، روش‌های مورد استفاده ریوس می‌تواند سلاحی حیاتی باشد.
ماریا کابایرو، تحلیل‌گر طرح‌های اقلیمی سازمان ملی هواشناسی و آب‌شناسی پرو، می‌گوید:«پرو یکی از آسیب‌پذیرترین کشورها در برابر تغییرات اقلیمی است. منطقه‌ای استوایی، دارای یخچال‌های کوهستانی و سواحل طولانی است.»
«یخچال‌ها به سرعت دارند ذوب می‌شوند و داریم قابلیت آن‌ها را به‌عنوان منبع آب، از دست می‌دهیم.»
سام وب همراه خیریه «کنش عملی» به پرو سفر کرد.