مجموعه خلیج گرگان، آشوراده، شبه‌جزیره میانکاله و لپوزاغ مرز به‌همراه تنوع زیستی کم‌نظیر بومی ومهاجر، شرایط اکولوژیکی خاص ومنحصر به‌فردی را رقم زده و چشم‌اندازهای بی‌بدیل و کمیابی راخلق کرده است که همین امر منطقه را مقصد بسیاری ازطبیعت دوستان، اکولوژیست‌ها، دانشجویان ومحققان رشته‌های مرتبط قرار داده است.
به گزارش هفت‌گرد، بنابراین هرگونه طرح و برنامه توسعه گردشگری، اگر با هدف شناساندن ویژگی‌های اکولوژیکی فوق‌الذکر صورت گیرد و موجب تضعیف تنوع زیستی و آلودگی، آب و خاک، صدا و هوای منطقه نگردد، نه تنها مذموم نیست بلکه باید مورد حمایت نیز قرار گیرد.
طرح گردشگری آشوراده که سابقه پیگیری بیش از دو دهه دارد، همیشه چالشی بین کارشناسان محیط زیست از یک طرف و صاحبان سرمایه و مجریان از طرف دیگر بوده است، چرا که فهم و درک مجریان از طرح‌های گردشگری بسیار متفاوت از تعریف گردشگری در مناطق ویژه زیستی می‌باشد و توضیحات کارشناسان برای آنها قانع کننده نبوده است، چرا که برگشت سرمایه در شیوه‌های اکولوژیکی بسیار ضعیف‌تر از شیوه‌های مرسوم گردشگری می‌باشد. این کشمکش در زمان تغییر دولت‌ها به اوج می‌رسیده است متاسفانه کماکان مجریان طرح‌ها بر همان طبل گردشگری عمومی و بدون ملاحظات زیست‌محیطی می‌کوبند و سازمان حفاظت محیط زیست نیز به درستی تاکنون کوتاه نیامده و قبول نمی‌کند که این منطقه با ارزش اکولوژیکی قربانی سودهای زودگذر و موقتی گردشگری بی‌ضابطه شود.
ظرفیت برد جزیره آشوراده مطابق محاسبات کمتر از ۵۰ نفر در روز و بدون اقامت شبانه است، در حالی‌که مجریان طرح‌ها انتظار حضور افراد به مراتب بیشتر و با اقامت شبانه را دارند که بسیار برای منطقه آسیب‌زا می‌باشد.
نکته آخر اینکه در گردشگری پایدار در محیط‌های بومی یک اصل مهم مشارکت دادن بومیان در فعالیت‌های مختلف آن است که هم موجب شکوفایی اقتصادی منطقه و هم باعث رشد و تبادل فرهنگی می‌گردد، بنابراین طراحی اقامت شبانه در بندر ترکمن و خارج از پناهگاه حیات وحش میانکاله، نه تنها برای بومیان درآمدزا خواهد بود، بلکه معضل حضور شبانه در محیط طبیعی را نیز رفع خواهد کرد.