مجموعه تالابی خلیج گرگان، شبه جزیره میانکاله و لپوزاغ مرز که تحت همین عنوان بلند بالا در کنوانسیون جهانی حفاظت از تالاب‌ها (کنوانسیون رامسر-۱۹۷۱) و در سازمان جهانی یونسکو به ثبت رسیده است، به همراه حریم قانونی ۱۵۰ متری و حریم اکولوژیک آن‌که در مجموع مساحتی بیش از ۱۲۰ هزار هکتار را شامل می‌شود در محدوده مستقیم تاثیرپذیر پتروشیمی میانکاله واقع شده و اثرات آلودگی آب زیرزمینی، آلودگی هوا، مصارف آب شیرین و آب دریا، ایجاد محیط ناامن برای پرندگان مهاجر و سایر حیات وحش منطقه و … موجب تضعیف کارکردهای اکولوژیک این مجموعه تالابی می‌گردد.
به گزارش هفت‌گرد، لازم به توضیح است که مجموعه فوق‌الذکر علاوه بر کارکردهای منحصر به‌فرد اکولوژیکی، محل تامین معیشت و ارتزاق هزاران صیاد، کشاورز و دامدار بوده و ده‌ها هزار نفر این منطقه را به‌عنوان مقصد طبیعت‌گردی انتخاب می‌کنند.
شاید به‌نظر برسد معضل پتروشیمی صرفا بخش کوچکی از تالاب را متاثر می‌سازد، ولی باید در نظر گرفت که ما با یک تالاب سرحال و شکوفا طرف نیستیم که بتواند در برابر فشارهای بیرونی مقاومت کند، بلکه این تالاب با معضلات متعدد دیگری نیز روبه‌روست از جمله، ورود آلاینده‌ها، کاهش رودی آب شیرین و آب دریا، آتش سوزی‌های فراوان در شبه جزیره میانکاله و … که کالبد تالاب را بسیار نحیف و آسیب‌پذیر کرده است.
محل مورد نظر پتروشیمی از نظر جنس خاک جزو خاک‌های درجه یک به‌شمار می‌آید که تغییر کاربری آن با امور غیرکشاورزی و منابع طبیعی ممنوع است و در حال حاضر استفاده مرتعی دارد، لازم به ذکر است که خاک حاصلخیز یکی از سرمایه‌های ملی کشورها به‌حساب می‌آید چون به‌عنوان منبع تولید غذا و ثروت به‌حساب می‌آِید و ایجاد شدن آن صدها و بلکه هزاران سال زمان لازم دارد.
متاسفانه کشور ما به‌جز نوار ساحلی شمال و بخش‌های بسیار محدود نیمه مرطوب در مناطق کوهستانی دارای آب و هواهی خشک و نیمه‌خشک بوده و فرایند خاک‌زایی در آن به کندی صورت می‌گیرد و اغلب خاک‌های کشور نارس و غیرحاصلخیز هستند، بنابراین حفظ خاک‌های حاصلخیز یک وظیفه ملی به شمار می‌آید.