یک باستان‌شناس می‌گوید: محوطه‌ها و بناهایی که جنبه تاریخی دارند نه از سوی میراث فرهنگی تملک می‌شوند و نه اجازه ساخت‌وساز به مالکان داده می‌شود و این تبدیل به معضل شده است.
به گزارش هفت‌گرد، کامیار عبدی با اشاره به محوطه‌های تاریخی که ملک شخصی‌اند و با تاکید بر اینکه تملک و خرید چنین آثاری باید جزو راهکارها و برنامه‌های اصلی وزارت میراث فرهنگی برای این قبیل بناها باشد تصریح کرد: نبود اتفاق نظر و معامله میراث فرهنگی در تملک محوطه‌هایی که جنبه تاریخی دارند ولی ملک شخصی‌اند منجر به نابودی و تلف شدن آثار باستانی شده است.
او معتقد است: تنها راه پیشگیری از این معضل این است که در عین استفاده از این محوطه‌ها برای کارهای فرهنگی مقرراتی نیز برای جلوگیری از تخریب و نابودی آنها وضع شود.
عبدی با اشاره به معضل حفاری‌های غیرمجاز اظهار داشت: در خصوص حفظ و نگهداری آثار تاریخی، میراث فرهنگی سال‌ها است که با این معضل روبه‌رو است و هنوز هم به برنامه و نتیجه کلی برای جلوگیری از این مساله نرسیده است.
به باور این باستان‌شناس: برای مقابله و کاهش حفاری‌های غیرمجاز صرفاً توقیف و گوشزد آنها کفایت نمی‌کند بلکه باید در کنار مجازات سنگین هزینه این کارها را برای مجرمان افزایش داد.
او خاطرنشان کرد: ایران محوطه‌های باستانی فراوانی دارد که هر کدام از آنها نشانی از فرهنگ و تمدن این مرزوبوم دارد و به دلیل اینکه وزارت میراث فرهنگی توانایی خرید کل محوطه‌های تاریخی را ندارد متاسفانه وضعیت نامشخص و مبهمی را برای مالکان ایجاد کرده است.
کامیار عبدی باستان‌شناس ایرانی و استاد دانشگاه است. او فارغ‌التحصیل دکتری از دانشگاه میشیگان است و مدتی در کالج دارتموت در ایالات متحده به تدریس پرداخت. پس از بازگشت به ایران تدریس در دانشگاه آزاد، واحد علوم و تحقیقات، را آغاز کرد. وی به مدت چندین سال به کاوش و بررسی در دشت اسلام‌آباد (کرمانشاه) پرداخت که نتایج ارزشمندی دربرداشت. همچنین وی در خوزستان، فارس، ایلام و چند نقطه دیگر کاوش‌هایی داشته‌است.
از او در نشریات بین‌المللی و داخلی مقالات متعددی منتشر شده که در روشن ساختن برخی از سؤالات باستان‌شناسی دوره مس و سنگ و آغاز تاریخی ایران بسیار مؤثر بوده است. عبدی همچنین تاکنون چند کتاب منتشر کرده که یکی از آنها جشن‌نامه ویلیام سامنر است. او سردبیر مجله باستان‌شناسی و تاریخ از انتشارات مرکز نشر دانشگاهی است.
علایق پژوهشی عبدی تحولات حدفاصل آغاز روستانشینی و تولید مواد غذایی و تغییرات اجتماعی و اقتصادی مرتبط به آن تا ظهور قدرت‌های سیاسی در اوایل دوره مس‌سنگی است. تشکیل امپراطوری‌ها از هزاره اول پیش از میلاد تا ظهور اسلام در قرن هفتم میلادی، به‌خصوص دوره هخامنشی از دیگر اهداف مطالعاتی وی است.