عروس‌دریایی «نامیرا» سرنخ‌هایی از پیری انسان دارد

پژوهشگران بر این باورند که یک گونه «نامیرا» از عروس‌دریایی که می‌تواند روند پیری خود را معکوس کند، کلید درک پیری انسان و پیشگام انواع جدید داروها است.

به گزارش هفت‌گرد، بیشتر عروس‌‌دریایی‌ها برای تولد و مرگ چرخه مشابهی را دنبال می‌کنند. آن‌ها زندگی خود را به شکل لاروهای جنبنده آغاز می‌کنند، به کف دریا می‌چسبند و به گزنه‌های دریایی تبدیل می‌شوند. سپس خود را تکثیر می‌کنند و کلونی‌های پشته‌ای را تشکیل می‌دهند که اعضای آن‌ها سرانجام پخش می‌شوند و شکل آشنای عروس‌دریایی را به خود می‌گیرند که ما به دیدن آن‌ها در اقیانوس‌ها و آکواریوم‌ها عادت داریم.

با این حال، یکی از این گونه‌ها، تریتوپسیس دورنای (Turritopsis dohrnii)، مرحله نهایی غیرمنتظره‌ای را به این فرآیند اضافه می‌کند. به گفته «نیوساینتیست» (New Scientist)، زمانی که با تهدید چه در اثر جراحات چه شرایط سخت اقیانوس مواجه می‌شود، می‌تواند خود را به شکلی کیست‌مانند تبدیل کند و قبل از اینکه یک بار دیگر سیر تکاملی را طی کند، مجددا به کلونی‌های بستر دریا بچسبد و به مرحله گزنه دریایی باز گردد.

ماریا پاسکال تورنر، از دانشگاه اوویدو اسپانیا، به همراه همکارانش در پژوهش‌های جدید منتشرشده در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم (Proceedings of National Academy of Sciences)، نتایج مطالعه ژنوم تریتوپسیس دورنای را توصیف می‌کند.

آن‌ها برای مطالعه خود، ژنوم‌های عروس‌دریایی نامیرا را با گونه‌های بسیار نزدیک به آن یعنی تریتوپسیس روبرا (Turritopsis rubra)، عروس‌دریایی ارغوانی که نمی‌تواند روند پیری خود را به‌راحتی معکوس کند، مقایسه کردند.

دانشمندان با نگاهی به دو عروس‌دریایی (مدوز) دریافتند که در عروس‌دریایی نامیرا، تعداد ژن‌های مربوط به ترمیم و محافظت دی‌ان‌ای دو برابر و دارای جهش‌هایی است که به عروس‌دریایی‌ها اجازه می‌دهد تقسیم سلولی را متوقف و از شکستن تلومرها، کلاهک‌های محافظ روی کروموزوم، جلوگیری کنند.

طی فرآیند دگردیسی، در حالی که کلونی‌ها دوباره به شکل تک‌تک شناور می‌شدند، عروس‌دریایی نامیرا ژن‌های رشد را هم از کار می‌انداخت تا به اشکال قبلی خود بازگردد و ژن‌های دیگر را فعال می‌کرد تا به سلول‌های برگشتی اجازه دهد دوباره تخصصی شوند.

درک پیری و دی‌ان‌ای تنها پیشرفت مهم پزشکی نیست که دانشمندان با استفاده از عروس‌دریایی آن را کشف کرده‌اند.

بسیاری از گونه‌های عروس‌دریایی و همچنین برخی دیگر از موجودات زیردریا دارای پروتئین‌هایی‌اند که باعث می‌شود به روش طبیعی نئونی به نام زیست‌تابی (bioluninescence) روشن شوند.

در اینجا، احتمال به‌مراتب کمتر نظری است.

دانشمندان پروتئین‌های عروس دریایی را که در زیست‌تابی استفاده می‌شود، گرفتند و از آن‌ها برای استخراج ترکیباتی استفاده کردند که با فعال کردن پروتئین‌ها، به نقشه‌برداری مغز و پژوهش در مورد بیماری‌ها کمک می‌کند.

بنا به گفته گیزمودو (Gizmodo)، چنین ترکیب‌هایی هر ساله در تقریبا بیش از یک میلیون آزمایش استفاده می‌شوند.