استیضاح وزیر بهداشت یکی از خبرهای پرحاشیه هفته گذشته بود. درحالیکه دوشنبه هفته گذشته حسینعلی شهریاری، رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، گفته بود: «استیضاح مطابق قانون آیین‌نامه داخلی مجلس، روند و فرایند خاص خود را دارد و موضوعی تحت عنوان بررسی استیضاح بهرام عین‌اللهی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در دستور کار کمیسیون بهداشت و درمان قرار ندارد»، دیروز مشخص شد که استیضاح وزیر مجلس در دستور کار روز یکشنبه 9 بهمن مجلس قرار دارد.
به گزارش هفت گرد؛ همین چند روز پیش کمال علیپور‌خنکداری، نایب‌رئیس اول کمیسیون عمران مجلس در‌این‌باره گفته بود: «ادبیات استیضاح، با خدمات نظام سلامت از بیمه همگانی تا مهار کرونا و افزایش ۱۷ هزار تخت بیمارستانی به ظرفیت درمان کشور سازگار نیست و کارنامه وزیر بهداشت نیز با استیضاح فرسنگ‌ها فاصله دارد. استیضاح وقتی موضوعیت پیدا می‌کند که همه راه‌ها طی شده و پاسخی دریافت یا نتیجه‌ای حاصل نشده باشد؛ درحالیکه رابطه ما با وزیر بهداشت چنین نیست».
موضوعی که مسعود پزشکیان، وزیر سابق بهداشت، نماینده فعلی مجلس نیز با ادبیاتی دیگر به آن اشاره کرده بود؛ اینکه «به‌جای استیضاح وزیر بهداشت، باید تعامل کنیم». او خواسته بود وزیر بهداشت در چارچوب قانون به کار خود ادامه دهد.
محورهای استیضاح وزیر بهداشت
عین‌اللهی یکی از وزرایی است که در طول یک‌سال و پنج ماه گذشته که سکانداری وزارت بهداشت را در دست گرفته است، تاکنون 9 بار از تیغ تیز استیضاح گذشته و معلوم نیست که برای دهمین بار از این موقعیت عبور کند. وزیری که بسیاری عدم به‌کارگیری نیروهای متخصص و مجرب را یکی از محورهای اصلی استیضاح او می‌دانند اما استیضاح وزیر بهداشت محورهای دیگری هم دارد:
• «عدم مدیریت بهنگام و علاج‌جویانه مجموعه عوامل درون و برون سازمانی وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی.
• عدم اهتمام به تدوین و ارائه لایحه قانون نحوه اجرای سیاست‌های کلی سلامت به دولت و مجلس.
• عدم اهتمام جدی به اجرای سیاست‌های کلی سلامت و قوانین برنامه پنج‌ساله از جمله: پزشک خانواده و تکمیل نظام سطح‌بندی و ارجاع، پرونده الکترونیک سلامت و به‌هم‌‌پیوستگی سامانه‌های فناوری اطلاعات در وزارت بهداشت، گردشگری و دیپلماسی سلامت و تدبیر مهاجرت نخبگان، اولویت پیشگیری و بهداشت بر درمان، ساماندهی و نظارت بهنگام در تولید و مصرف دارو و تجهیزات پزشکی، تمرکز بر عوامل مؤثر بر سلامت از جمله تغذیه و امنیت غذایی، آلودگی هوا، عوامل اجتماعی و روانی، مدیریت قوی و منسجم در تولیت نظام سلامت، مدیریت و کاهش پرداخت از جیب مردم و افزایش دسترسی به خدمات باکیفیت، اهتمام به اصلاح و برخورد با پدیده شوم زیرمیزی و سهم‌خواری.
• تغییرات مکرر در حوزه‌های مدیریتی مانند سازمان غذا و دارو و بهداشت.
• بی‌توجهی به مشورت با نخبگان حوزه سلامت و اتاق‌های فکر و پژوهشکده‌ها و ایجاد مکانیسم‌های مشورتی لازم و عدم استفاده از ظرفیت‌های راهبردی در فرهنگستان علوم پزشکی و نظام پزشکی.
• عدم توجه بهنگام به هشدارهای نظارتی نمایندگان مجلس و کمیسیون بهداشت، درمان و اصل نود مجلس و تجمیع بیش از 200 سؤال از سوی نمایندگان.
• بی‌توجهی وزیر بهداشت به ایجاد بستر شغلی برای پزشکان جوان و تازه فارغ‌التحصیلان افزایش روند مهاجرت پرستاران و پزشکان، بدعهدی در دریافت و تسویه واکسن‌های تولیدی سازمان داخلی علی‌رغم سفارش و تعهد به خرید اولیه، بی‌توجهی به اقناع افکار عمومی و رسانه‌ها و کارهای نمایشی بی‌حاصل، انجام اقدامات خلاف قانون در دانشگاه‌ها در برداشت درآمدهای حاصل از فروش دارو و تجهیزات و هزینه در جای دیگر که به تبع آن بدهی سنگین به صنعت و نابود‌کردن صنعت را در بر داشته است.
• توزیع نامناسب امکانات به شهرهای مختلف بدون درنظرگرفتن سطح‌بندی و نقشه راه سلامت و اولویت‌های مرتبط، ناکارآمدی وبدا در برقراری گفت‌وگو (دیالوگ) و رفع مشکل گروه‌های مختلف در داخل نظام سلامت بعضا منجر به قطع امید ایشان از تغییر و منجر به افزایش نارضایتی‌های میدانی‌شده از سوی دیگر نظام پرداخت مالی نامناسب و عدم رعایت عدالت در پرداخت، محور اصلی تمامی این نارضایتی‌هاست از دیگر موارد است.
• دخالت‌های خویشاوندان و اطرافیان وی در انتصابات و تشکیل کمیته انتصاباتی بدون حضور مدیران و با حضور دوستان و خویشاوندان به موازات کمیته انتصابات وزارت بهداشت که منجر به حذف کمیته انتصابات اصلی شده و باعث انتصاب مدیران ناکارآمد و مجیزگوی شده است.
• به‌کارگیری افراد بدون تجربه، تخصص و تحصیلات مرتبط در جایگاه‌های کلیدی، تلاش بعضی مدیران میانی و ارشد برای اقداماتی در راستای تأمین منافع شخصی نظیر حضور پررنگ در بخش خصوصی، انتقال پرونده هیئت علمی از دانشگاهی به دانشگاه دیگر، عدم ورود وزیر در مباحث راهبردی و تفویض اختیار کامل به معاونان که باعث ایجاد چندگانگی و تعارض در تصمیمات معاونین می‌شود».