یک فعال میراث فرهنگی از هجوم گسترده جویندگان گنج و قاچاقچیان به شهر ۲۵۰۰ ساله دارابگرد خبر داد.
به گزارش هفت گرد، سیاوش آریا با انتشار تصاویری از حفاری‌های متعدد در شهر باستانی دارابگرد، گفت: هر سو را که می‌نگرید حضور تاراج‌گران اموال تاریخی و فرهنگی را مشاهده می‌کنید که با خیالی آسوده توانسته‌اند به درون شهر باستانی دارابگرد راه یابند. در جای جای این منطقه، گودال‌های بزرگ و عمیقی حفر شده که عمق برخی از آن‌ها تا بیش از سه متر می‌رسد.
شهر باستانی دارابگِرد در هفت‌کیلومتری شهر داراب و ۲۴۰ کیلومتری جنوب شرقی شهرستان شیراز در استان فارس جای گرفته و در سال ۱۳۱۰ با شمارۀ ۱۴ به ثبت ملی رسیده است. درابگرد با قدمت حدودی۲۵۰۰ سال، از کهن‌ترین شهرهای ایران و جهان می‌نامند و به گفته سیاوش آریا، پژوهشگر میراث فرهنگی، یکی از بزرگ‌ترین ضرابخانه‌های (جایگاه ضرب سکه) پارس در آن وجود داشت.
او ادامه داد: شهر باستانی دارابگِرد به گفتۀ استخری در آغاز مثلثی شکل بوده و در زمان جابه‌جایی (انتقال) از دورۀ ساسانی به دوران اسلامی به شکل دایره درآمد. ساخت دارابگِرد را پس از شهر بغداد می‌دانند. تپه‌های باستانی دارابگرد از دید باستان‌شناسی و حتا معماری ارزش بسیار فراوانی دارد و پاسداری و نگهداری از آن اَمری ضروری است.
این پژوهشگر میراث فرهنگی اضافه کرد: باستان‌شناسان دیرینگی شهر دارابگِرد را به اواخر دورۀ اشکانی و آغاز دورۀ ساسانی بر پایۀ سفال‌های موجود وابسته می‌دانند. همچنین اردشیر بابکان بنیان‌گذار دودمان ساسانی پیش از آن که به پادشاهی برسد، دارابگرد را به قلمرو خود در آورده و جایگاه فرماندهی خود را از همین شهر گسترش می‌دهد. در این شهر بقایای کَندگ (خندق) از زمان ساسانیان برجای مانده و دارابگرد در روزگار ساسانیان رونق بسیار فراوانی داشته است.
با وجود این قدمت و ارزش، شهر باستانی دارابگرد از کاوش‌های باستان‌شناسی در غفلت مانده و اکنون محل کار جویندگان گنج شده است.
آریا، فعال میراث فرهنگی این پرسش را مطرح کرد که تاراج‌گران اموال تاریخی و فرهنگی چگونه با خیال آسوده توانسته‌اند به درون عرصۀ شهر باستانی دارابگِرد راه یافته و در جای جای آن گودال‌های بزرگ و عمیق حفر کنند؟ آیا این موضوع بیانگر رها شدن شهر باستانی و اَرزشمند دارابگِرد نیست؟