آندره آنتوان
در سال ۱۸۸۷ هرگز قابل تصور نبود که آندره آنتوان روزی منشأ یک انقلاب هنری شود. از او به عنوان نخستین کارگردان مدرن تئاتر یاد می‌کنند. آنتوان در کنار کارگردانی، هنرپیشگی نیز می‌کرد. او که از زرق و برق تئاترهای کلاسیک خسته شده بود بر اساس مکتب ناتورالیسم ادبیات و به ویژه نوشته‌‌های امیل زولا تئاتر مدرنِ ناتورالیستی را پایه گذاری کرد. آنتوان بود که برای اولین بار دکور سه بعدی را طراحی کرد و شغلی به نام مدیر صحنه به وجود آورد.
کمپانی تئاتر لیبر
تئاتر لیبر کمپانی تئاتری بود که آندره آنتوان در آن به تولید جهان تئاتری‌اش پرداخت. پایۀ تئاتر لیبر بر بیزاری از تئاتر تصنعی و بورژوای آن دوران فرانسه شکل گرفت. آنتوان با بررسی عمیق آثار ناتورالیستی به اسلوب جدیدی دست یافت. او تلاش می‌کرد تا مانند زولا تمام جزئیات زشتی‌های جهان را به مخاطب نشان دهد. کار او بر پایه بازسازی دنیای ذهنی نمایشنامه نویس بر روی صحنه و تفسیر آن با دقیق‌ترین جزئیات بود . دقیقا همین توجه او به مقتضیات نمایشنامه باعث که وی یکی از بنیان گذاران تئاتر کارگردان محور هم باشد.
شیوه کار با بازیگران
سبک بازیگری که او شکل داد متاثر از ادارک شهودیش بود. از نظر او یک بازیگر خوب باید از سویی خودآگاهش را رها کند و تبدیل به کاراکتر شود و از سویی کاملا نقش را کنترل کند. شیوه کار تأثیر زیادی بر روی استانیسلاوسکی و استریندبرگ گذاشت.
او بازیگرانش را به تماشای مردم واقعی می‌فرستاد تا رفتار،حرکات و شیوه گفتار اقتباس شده‌ی آنان بازتابی اصیل از وضعیت جسمانی، روحی و اجتماعی کاراکتر داشته باشد.
تئاتر لیبر با قواعد کلیشه‌ای آن دوران بازیگری مخالف است. قواعدی مانند این که بازیگر حین راه رفتن یا نشستن نباید صحبت کند یا این که باید صدایش موزون باشد. تئاتر لیبر دوست دارد به واقعیت نزدیک شود. در واقعیت چه کسی این طور صحبت می‌کند؟! او این قوانین دست و پا گیر را در بازیگری کنار گذاشت و بازیگران را مجبور کرد تا روی صحنه زندگی را بازی کنند.
علاوه بر کارگردانی تئاتر او در سینمای نیز آثاری از خود به جا گذاشته است .فیلم‌هایی چون برادران کورسی(1917)؛ مجرم (1917)؛ کارگران دریا (1917)؛ نود و سه (1920)؛ آندره آنتوان در نوشتن فیلمنامه فیلم زمین (1921) با امیل زولا همکاری کرد.
