قرقاول ایرانی با توجه به ویژگی های زیستی و اکولوژیک جزخالصترین نژادهای قرقاول جهان محسوب میشود و از نقطه نظر ذخیره ژنتیکی از ارزش بین المللی و ملی خاصی برخوردار است. محل سکونت این پرنده در کنارههای دریای خزر، شمال غرب و شمال شرق کشور است و در استانهای گیلان، مازندران، اردبیل، گلستان و خراسان رضوی، آذربایجان شرقی مشاهده می شود.
به گزارش پایگاه خبری هفت گرد از اطلاع رسانی سازمان حفاظت محیط زیست، سرپرست دفتر حفاظت و مديريت حيات وحش سازمان حفاظت محیط زیست گفت: طي دستور العملي كه از سوي اين دفتر تهيه شده است سرشماری قرقاول در دو زمان بهاره و پاییزه با هدف ارزیابی وضعیت زیستی و تعیین جنسیت این گونه در زیستگاه های خود انجام می شود.
رضا فرجی افزود: از سال 1386سرشماری قرقاول به صورت منظم در کشور انجام و اطلاعات آن ثبت می شود و در سال گذشته به منظور بررسی زیستگاه های جوجه آور و تعیین جمعیت قرقاول ها در فصل بهار 6938 فرد قرقاول شمارش شد.
وی ادامه داد: براساس آمار حاصله بيشترين ميزان پرنده مشاهده شده در سرشماری بهاره در استان مازندران 4115 فرد و كمترين آمار در استان خراسان رضوي با 80 فرد بوده است و در سرشماری پاییزه در مجموع 4948 فرد ثبت شده كه از اين تعداد 2477 به استان مازندران و 355 فرد به خراسان رضوي تعلق دارد.
فرجي استفاده از سموم دفع آفات نباتی، شكار غير مجاز، از بين رفتن زيستگاه هاي پراكنش گونه به دليل زير كشت رفتن زمين ها، سوزاندن بقاياي محصولات كشاورزي و آتش سوزي توسط عوامل محلي برای تردد و بهره وري برای تعليف دام ها در زيستگاه ها از مهم ترین عوامل تهدیدات این پرنده زیبا دانست.
سرپرست دفتر حفاظت و مديريت حيات وحش تصریح کرد: کاهش استفاده از سموم کشاورزی و استفاده از مکانیسم های بیولوژیک برای دفع آفات، افزایش آگاهی و اطلاع رسانی به کشاورزان، افزایش حفاظت فیزیکی محدوده های پراکنش به منظور کاهش شکار، ایجاد ممنوعیت قانونی برای سوزاندن بقایای کشاورزی و تغییر کاربری مناطق پراکنش گونه از مهم ترين فعاليت هايي است كه بايد در سطح جوامع محلي با همكاري تمام بخش هاي مربوطه انجام شود.