بعد از دو سال تعطیلی همه جشن‌ها و محافل سینمایی به علت همه‌گیری کرونا، کانون کارگردانان سینمای ایران، کارگردانان و اهالی سینما را دور هم جمع کرد تا نخستین جوایز خود را به برگزیدگانش اهدا کند.
به گزارش پایگاه خبری هفت گرد، نخستین جشن بزرگ کانون کارگردانان سینمای ایران در هتل استقلال برگزار شد. بعد از ۲ سال که کرونا، دوری از هر جمع و دورهمی را اجباری کرده بود، اهالی سینما فرصت را غنیمت شمرده‌‌اند و دیدارها را تازه کرده‌اند. این مراسم با اجرای منصور ضابطیان شروع شد و در ادامه رئیس کانون کارگردانان ایران، پیرامون مباحث موجود در این حیطه با میهمانان به گفتگو پرداختند.
رییس کانون کارگردانان: وظیفه ما خوب نگه داشتن حال مردم سرزمینمان است
صحبت‌های مصطفی کیایی، دبیر نخستین جشن کانون کارگردانان، اولین بخش برنامه است. کیایی از این می‌گوید که دیدن و داوری آثار دو سال سینما و شبکه نمایش خانگی زمان زیادی از داوران و دبیرخانه جشن گرفته و اضافه می‌کند: « واضح است که امکان خطا نیز وجود داشته است. اهدا جوایز تخصصی کارگردانی با هدف پاسداشت زحمات خلاقانه همکارانمان و در جهت ارتقا کیفی آثار در زمینه کارگردانی قطعا اصلی‌ترین هدف این تغییر چهره جشن بوده و خواهد بود و یقین داریم علیرغم تلاش‌هایمان در اولین دوره دچار کاستی‌هایی هم بوده است.»
محسن امیریوسفی،رییس کانون کارگردانان نفر بعدی است که روی صحنه می‌رود و می‌گوید: «ما برای داوری فیلم‌های سینمایی تصمیم گرفتیم فیلم‌های اکران‌شده در ۲ سال گذشته را داوری کنیم. متاسفانه تعدادی از کارگردانان به دلیل عدم اکران فیلم‌هایشان، نتوانستند در این داوری صنفی حضور داشته باشند. بعضی کارگردانان فیلم‌های موفق در جشنواره‌های جهانی، فرصت حضور در هیچ همایش یا حتی جشنواره فیلم فجر را نداشتند، شاخص‌‌ترین آنها در ۲ سال گذشته، محمد رسول‌اف با فیلم «شیطان وجود ندارد» و پناه پناهی با فیلم «جاده خاکی» است.همچنین کارگردانان فیلم‌هایی که هنوز موفق به اکران فیلمشان نشده‌اند، مثل حمید نعمت‌الله با فیلم «قاتل وحشی»، کیانوش عیاری با فیلم «کاناپه»، عبدالرضا کاهانی با فیلم «ارادتمند، نازنین» و سامان مقدم با فیلم «صد سال به این سال‌ها». روز گذشته محمد خزاعی رییس سازمان سینمایی، در اقدامی درست فراخوانی برای بررسی فیلم‌هایی دادند که بدون پروانه نمایش تولید شده‌اند.»
امیریوسفی ابراز امیدواری می‌کند که شرایط فیلمسازی برای کارگردانان جوان و پویا، هر چه بیشتر مهیا شود: «کارگردانان جوانی، فقط به مجوز ساخت نیاز دارند و خودشان می‌توانند تهیه‌کننده کارشان باشند، ولی متاسفانه قوانین محدودکننده اجازه این کار را نمی‌دهد. ما سینماگران امروز بیش از هر زمان دیگر به دوستی و محبت و حال خوب نیاز داریم چون وظیفه ما خوب نگه داشتن حال مردم سرزمینمان است. مثل حال خوبی که در فیلم‌های قدیمی سینمایی ایران بود،از فیلم‌های قبل از انقلاب تا اجاره‌نشین‌ها، باشو غریبه کوچک، کلوزآپ، خانه دوست کجاست، دونده، مادر،کلید، روسری آبی، از کرخه تا راین و ده‌ها فیلم دیگر که امروزه مشابه آنها را نمی‌بینیم. این فیلم‌ها متعلق به زمانی است که حال سینمای ایران خوب بود، زمانی که همه کارگردانان با هر تفکر و سلیقه‌ای،سهمی هرچند اندک از تولید و اکران سینمای ایران داشتند.»
انتشار تاریخچه ۳۰ ساله کانون کارگردانان
کمتر از یک ساعت از شروع جشن گذشته اما هنوز مهمان‌ها یکی یکی از راه می‌رسند. منصور ضابطیان اعلام می‌کند که رونمایی از کتاب ۳۰ سال تاریخچه کانون کارگردانان که توسط احمد طالبی‌نژاد آماده شده ودر دست چاپ است، بخش بعدی جشن است.احمد امینی درباره این کتاب می‌گوید: «در اسفند ماه سال ۹۶ که شورای مرکزی جدید انتخاب شد، در همان اولین جلسات به این نتیجه رسیدیم که یکی از مهمترین کسری‌های کانون کارگردانان،تاریخچه مکتوب آن است. تصمیم گرفتیم کتابی با عنوان ۳۰ سال تاریخچه کانون کارگردانان جمع‌آوری و منتشر شود.برای این کار سراغ مطبوعاتی قدیمی سینمایی یعنی احمد طالبی‌نژاد رفتیم.کتاب مراحل فنی چاپ را می‌گذراند و فکر کردیم امشب زمان مناسبی برای اعلام این خبر است.»
یادی از سینماگران از دست رفته
جای سینماگران زیادی در جمع صمیمی سینمایی‌ها در هتل استقلال خالی است، سینماگرانی که دست از دنیا شسته‌اند اما نامشان ماندگار شده است.پخش تصاویر این چهره‌های از دست رفته، از عباس کیارستمی تا حمیدرضا صدر، بهانه‌ای می‌شود برای به یاد آوردن و گرامی داشتن نام و خاطره آنها. ضابطیان از درگذشتگانی می‌گوید که کرونا آنها را سینما گرفت و از پزشکی می‌گوید که در دوران کرونایی، همراه و حامی سینمایی‌ها بوده است.
دکتر طبرسی با تشویق حاضران روی صحنه می‌آید و می‌گوید: «از کانون کارگردانان تشکر می‌کنم که مرا دعوت کرده‌اند. کرونا دوران سختی ساخت و امیدوارم که هرگز تکرار نشود. حالا که اوضاع بهتر شده، خوشحال‌ترین افراد، همکاران من در کادر درمان هستند. این دوران با همه سختی‌هایی که داشت باعث شد با اصحاب فرهیخته سینما بیشتر همراه شویم.» منوچهر شاهسواری هم که برای اهدای تندیس جشن به طبرسی روی صحنه آمده، می‌گوید: «سینمای ایران همچنان در فراز حوزه فرهنگ و هنر ایران خواهد درخشید. این درخشش بی‌دلیل و بی‌مناسبت نیست، دلیل اصلی آن، خلاقانی هستند که اینجا حضور دارند و بخش دیگری از این دلیل، مهربانی‌ها و دوستی‌هایی است که اهالی سینما با هم دارند. یکی از نگران‌کننده‌ترین مواردی که این ایام با آن مواجهیم، رواج جنسی از بی‌اخلاقی است که اهل فرهنگ و هنر باید خودشان را در مقابل آن بیمه کنند. این کار جز با روش‌های اخلاقی ممکن نیست و باید توجه و دقت کنیم، با هم سخن بگوییم و مهربانی کنیم. امشب یکی از این فرازهای مهربانی است که امیدوار تداوم داشته باشد.»
تقدیر از ۳ فیلمساز زن در شب جشن کانون کارگردانان ایران
گروه موسیقی جشن با اجرای قطعاتی از موسیقی فیلم‌های محبوب، یکی از نقاط قوت جشن کارگردانان هستند که با اجرای موسیقی فیلم‌هایی مثل قیصر،کندو و شیرسنگی، خاطرات زیبایی را برای حاضران یادآوری می‌کنند. منصور ضابطیان از تصمیم کانون برای تقدیر از ۳ بانوی فیلمساز می‌گوید.
اولین کارگردان، آیدا پناهنده است که هوتن شکیبا برای اهدای تندیس او روی صحنه می‌رود و می‌گوید: «حرف‌های جنسیت‌زده در دوره‌ای خیلی باب بود، مثلا می‌گفتند باورمان نمی‌شود که یک زن توانسته این فیلم را بسازد. به نظرم تعدادی از زنان کارگردان کاری کردند که این موضوع فراموش شد و یکی از آنها قطعا آیدا پناهنده است.» پناهنده هم با ابراز خوشحالی از حضور در چنین جشنی می‌گوید: «اگر نظر خودم را بخواهید،هنوز شایسته این تندیس نیستم و امیدوارم روزی شایسته آن شوم. این تقدیر قلبم را گرم می‌کند و سعی می‌کنم این گرمی را در قلبم نگه دارم.»
کارگردان بعدی که در این بخش مورد تقدیر قرار می‌گیرد، نیکی کریمی است که برای اکران فیلمش به لندن سفر کرده و در پیامی ویدیویی، از اینکه نامش در این جشن برده شده ابراز خوشحالی می‌کند.
نوبت به تقدیر از سومین کارگردان زن این جشن می‌رسد، کارگردانی که به قول مجری برنامه، از جوانی فیلم ساخته و از جوانان زیادی در سینما حمایت کرده است. منیژه حکمت کارگردانی است که پوریا عالمی، نویسنده، برای اهدای تندیس او روی صحنه می‌رود و می‌گوید: «منیژه حکمت یا به قول بچه‌های مطبوعات و سینما، خاله، در نظر من یک رودخانه پرتلاطم و دور از آسایش و آرامش است. او معتقد است ایستایی رکود ایجاد می‌کند و اهل رکورد زدن است. برای او مهم است که همیشه در تکاپو باشد و بسازد، اهل مرداب‌ماندگی نیست و اهل سمت دریا رفتن است. منیژه حکمت پشت خیلی‌ها ایستاده و اهل هزینه دادن برای دغدغه‌ها، کارها و رفاقت‌هایش است. او همیشه مشغول کار راه انداختن است و حتی وقتی به در بسته می‌خورد، با حوصله سختی‌ها را به راه‌حل تبدیل می‌کند. امیدوارم دغدغه‌های اجتماعی او ادامه پیدا کند.»
منیژه حکمت هم صحبت‌هایش را با یاد ناصر تقوایی، بهرام بیضایی، عبدالرضا کاهانی و بهمن قبادی شروع می‌کند و می‌گوید: «یادمان باشد دیر یا زود، در مراسمی که نسل‌های آینده این میزها را پر خواهند کرد، تصویر و یاد ما روی پرده می‌رود. مراقب باشیم که ما متعهد به هنر، سینما، مردم و جامعه‌مان هستیم. به عنوان یک همکار کوچک خواهش می‌کنم حواسمان باشد که در میان نامحرمان به سینما و پول‌های آلوده نغلتیم. امیدوارم حال و روز سرزمینمان بهتر از این شود، در روزگار خوبی به سر نمی‌بریم و باید مراقب تک‌تک فرزندانمان باشیم که سال‌هاست فیلم نساخته‌اند. پول‌هایی وارد سینما شده که اجازه ساخت فیلم را به این فرزندان سینما نمی‌دهد. یاد کنیم از همه کارگردانان درجه یکی که این سال‌ها نتوانستند فیلم بسازند و ما منتظر فیلم‌هایشان هستیم.»
تندیس بهترین کارگردانی فیلم سینمایی؛ اصغر فرهادی
بعد از اینکه ابوالحسن داوودی به عنوان یکی از داوران جشن، بیانیه داوران را می‌خواند، به بخش اصلی برنامه یعنی اعلام اسامی نامزدها و برگزیدگان هر بخش می‌رسیم؛ شهرام مکری برای فیلم «جنایت بی دقت»، اصغر فرهادی برای فیلم «قهرمان»، محسن قرائی برای فیلم «بی همه چیز»، مرتضی فرشباف برای فیلم «تومان» و نیکی کریمی برای فیلم «آتابای» نامزدهای این بخش هستند.
برگزیده این بخش، اصغر فرهادی است که البته در مراسم نیست، اما با یک تماس ویدیویی حضور پیدا می‌کند و می‌گوید: «امشب شب خوبی برای من است. از کسانی که در این سال‌ها با فیلم‌هایشان به سینما علاقه‌مند شدم و سنگ بنای سینمای ایران را گذاشتند و نیز آنهایی که در خارج یا داخل کشور امکان فیلمسازی ندارند قدردانی کنم. از بین آنها از پرویز کیمیاوی نام می‌برم و از آقای علیرضا داودنژاد که فیلم «نیاز» را به عنوان یکی از مهمترین فیلم‌ها ساخته یاد کنم و کیومرث پوراحمد که نامش با کودکی ما گره خورده است. این کارگردانان از نمونه‌های کسانی هستند که خیلی بیش از اینها شایسته قدردانی بوده‌اند.» حمید نعمت‌الله برای اهدای جایزه این بخش روی صحنه می‌رود و محسن تنابنده به نمایندگی از فرهادی، تندیس را دریافت می‌کند.
تندیس بهترین کارگردان فیلم اول؛ برادران ارک
احمد بهرامی برای فیلم «دشت خاموش»، سروش صحت برای فیلم «جهان با من برقص»، کاوه مظاهری برای فیلم «بوتاکس» و محمد کارت برای فیلم «شنای پروانه» و بهمن و بهرام ارک برای «پوست» نامزدهای این بخش هستند. تندیس جشن کانون کارگردانان سینما در این بخش توسط علیرضا داوودنژاد به برادران ارک اهدا می‌شود.
تندیس بهترین کارگردانی سریال نمایش خانگی؛ تینا پاکروان
هومن سیدی برای سریال «قورباغه»،محمدحسین مهدویان برای سریال «زخم کاری»، شهرام شاه حسینی برای سریال «می خواهم زنده بمانم» و کیارش اسدی زاده برای سریال «کرگدن» و تینا پاکروان برای سریال«خاتون» نامزدهای این بخش هستند. محمد مهدی عسگرپور، رییس صنف پلتفورم‌های نمایش خانگی برای اهدای جایزه این بخش روی صحنه می‌رود و می‌گوید: «پدیده نوظهور تولید برای شبکه نمایش خانگی، چند سالی است که در کشور ما گسترش پیدا کرده است.در دنیا نهادهای صنفی به این موضوع می‌پردازند و خوب است در کشور ما هم این اتفاق بیفتد. گاردی که برای نادیده گرفتن این بخش شکل گرفته بود، به نظر من خیلی به صلاح سینمای ایران نیست.» تینا پاکروان برنده جایزه این بخش بعد از دریافت تندیس می‌گوید: «گرفتن این جایزه از یکی از معتبرترین و مهمترین جایگاه‌هایی که برای من همیشه ارزش والایی داشته،یعنی کانون کارگردانان، برایم خیلی ارزشمند است.»
اولین جشن کانون کارگردانان سینمای ایران بالاخره به پایان می‌رسد و اهالی سینما از اینکه فرصتی برای دیدار دوباره در یک جمع صمیمانه داشته‌اند، راضی و خوشحالند. ابوالحسن داودی، علیرضا داودنژاد، همایون اسعدیان، احمد امینی، منوچهر شاهسواری، محسن امیریوسفی، منیژه حکمت، علی شاه‌حاتمی، محمد احمدی، قربان محمدپور، شفیع آقامحمدیان، وحید موساییان، حمید نعمت‌الله ، فاطمه معتمدآریا، سیروس الوند، مازیار میری، پانته‌آ پناهی‌ها، کاوه مظاهری، محسن تنابنده، هوتن شکیبا، تینا پاکروان، محمد متوسلانی، آیدا پناهنده، شهرام شاه حسینی ، کیارش اسدی‌زاده، مجید برزگر، محمد مهدی عسگرپور، محسن قرایی، محمد کارت، مرتضی فرشباف،نگار جواهریان و پدرام شریفی، بعضی از نام‌هایی هستند که در این جشن دور هم جمع شدند.
