هنرمند متخصص در حوزه سفالگری و فعال در حوزه میراث فرهنگی معتقد است حمایت از تولید صنایع دستی و بخصوص سفالگری ضمن حمایت مادی که تولید بیشتر و تامین منابع مادی را در بردارد به نوعی حمایت از پیشینه تاریخی آن هم محسوب می‌شود.
به گزارش هفت‌گرد، محمد سررشته هنرمند متخصص در حوزه سفالگری اخیرا به همراه تیمی، کوره‌ای را در روستای کوهمیتگ از توابع ایرانشهر واقع در استان سیستان و بلوچستان ایجاد کردند. هدف از ساخت این کوره حمایت از سفالگری این منطقه بوده است. چرا که به لحاظ فرم، ساخت و کیفیت خاک رس صنایع سفالی این منطقه از سایر نقاط ایران متمایز است.
سررشته در توضیح خاص بودن خاک و نوع سفالگری کوهمیتگ گفت خاک رس در هر منطقه‌ای به لحاظ نوع و مقدار کانی‌های موجود در آن متفاوت است که بر کیفیت آن هم اثرگذار خواهد بود. خاک رس منطقه کوهمیتگ به لحاظ نوع کانی‌هایی که در آن وجود دارد باعث شده تا در کمترین میزان درجه خرارت قابل پخت باشد. میزان درجه حرارت برای پخت سفال در این منطقه 700 تا 800 درجه است درحالی که در مناطق دیگر مانند همدان درجه حرارت برای پخت سفال 900 تا 950 درجه است.
به گفته او سفالگری این منطقه کاملا سنتی و با دست است که فرم دست بر روی سفال باقی می‌ماند و همچنین تراکم گِل در اشیای سفالی که با دست ساخته می‌شوند متفاوت از سفالی است که با چرخ ساخته می‌شود. در نتیجه فرم پخت آن هم متفاوت خواهد بود. او رنگ قرمز اخرایی خاک رس این منطقه را از دیگر عوامل تمایز سفالگری این منطقه نسبت به نقاط دیگر ایران برشمرد.
سررشته اعلام کرد که ایجاد این کوره بدون حمایت وزارت میراث و گردشگری بوده است و حمایت‌های مادی و معنوی ساخت کوره ازسوی سایت دی جی کالا و سایت فروش صنایع دستی آرانیک و کمک‌های مردمی بوده است. کل هزینه آن هم حدود 60 تا 70 میلیون تومان بوده است. این پروژه دو هفته زمان بر بوده است و بعد از ساخت هم کوره یکبار آزمایش شده است.
محمد سررشته درباره اظهار نظر نمایندگان مجلس درباره اشیای تاریخی ایران که در قالب طرحی عنوان شده است ضمن اظهار مخالفت با آن به قوانین میراث فرهنگی اشاره کرد و این مجموعه قوانین را که 10 مورد آن در یونسکو و سازمان‌های بین‌المللی ثبت شده‌اند را قوی و معتبر دانست که با اجرای طرح استفاده بهینه از اشیای قیمتی راه برای اهداف غیرقانونی و حفاری‌های غیرقانونی برای خروج این اشیا از کشور هموار خواهد شد.
به عقیده او، بیان این طرح از پیش تعیین شده بوده و آنچه که به عنوان درآمد ملی از آن یاد می‌شود در طرح استفاده بهینه از اشیای قیمتی جایگاهی ندارد چرا که راه‌های بسیاری برای تامین درآمد ملی وجود دارد. سررشته این طرح را غیرفرهنگی دانست.
سررشته بر این باور است که آگاهی از پیشینه تاریخی هر سرزمینی بسیاری از مشکلات زمان حال را برطرف می‌کند و این آگاهی موجب بهبود کیفیت زندگی انسان‌ها و افزایش اعتماد به نفس آنها خواهد بود.
