علف‌های دریایی به طول ۱۸۰ کیلومتر و وسعت ۲۰۰ کیلومتر مربعی به تازگی در آب‌های استرالیا کشف شده است که بزرگترین گیاه جهان لقب گرفته است.
به گزارش هفت‌گرد و به نقل از نیو اطلس، به نظر می‌رسد محققان بزرگترین گیاه جهان را کشف کرده‌اند. آنها علفزاری از علف‌های دریایی را در سواحل غربی استرالیا یافته‌اند که در مجموع ۲۰۰ کیلومتر مربع را پوشش می‌دهد.
گفتنی است که تمام این پوشش گیاهی فقط از یک نهالِ بذری رشد کرده و با تکثیر خود این چنین گسترش یافته است تا بزرگترین گیاه جهان لقب بگیرد.
علف‌های دریایی گیاهان گل‌دار آبزی هستند که در چهار خانواده از راسته قاشق‌واش‌سانان دسته‌بندی می‌شوند و عمدتاً در محیط‌های کاملاً شور زیر آب دریا می‌رویند.
نهال بذری نیز «اسپوروفیت» یا «هاگ‌رُست» جوان گیاه است که از روییدن یک بذر ایجاد می‌شود و ایجاد آن با جوانه زدن بذر شروع می‌شود.
این پروژه زمانی آغاز شد که دانشمندان دانشگاه “وسترن استرالیا” و دانشگاه «فلیندرز» قصد داشتند تنوع ژنتیکی مراتع علف‌های دریایی در منطقه «خلیج کوسه» را مطالعه کنند. این تیم از سراسر منطقه در چندین محیط مختلف، نمونه‌هایی برداشتند، سپس ۱۸ هزار نشانگر ژنتیکی را برای ایجاد پروفایل‌های گیاهان مورد بررسی قرار دادند.
«جین اِجلو» نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید: نتیجه ما را غافلگیر کرد. فقط یک گیاه بیش از ۱۸۰ کیلومتر در «خلیج کوسه» گسترش یافته است و خود را به بزرگترین گیاه شناخته شده روی زمین تبدیل کرده است.به نظر می‌رسد این پوشش علفی ۲۰۰ کیلومتر مربعی تنها از یک نهال بذری گسترش یافته است.
علف‌های دریایی حداقل از نظر مساحت به راحتی رکوردشکن می‌شوند و این خاصیت آنهاست. رکورددار قبلی بزرگترین گیاه یک درخت صنوبر در ایالت یوتا در آمریکا با نام مستعار «پاندو» بود که ۰.۴ کیلومتر مربع ریشه دوانیده است. این بدان معناست که علف دریایی تازه کشف شده، بیش از ۴۰۰ برابر گسترده‌تر از «پاندو» است. البته گفته می‌شود «پاندو» احتمالاً از نظر زیست‌توده بزرگ‌تر است.
ضمن اینکه این علفزار غول پیکر چند عامل دیگر نیز برای به شهرت رسیدن دارد. تیم تحقیقاتی، سن آن را حداقل ۴۵۰۰ سال محاسبه کرده و کشف کرده که چگونه توانسته است با وجود عدم تنوع ژنتیکی با تغییرات محیطی کنار بیاید. این یک گیاه «پلی‌پلوئید» (polyploid) است، به این معنی که در واقع به جای ژنوم نصف-نصف، حاوی دو ژنوم کامل از گیاهان مادر خود است.
دکتر «الیزابت سینکلر» نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: گیاهان پلی‌پلوئید اغلب در مکان‌هایی با شرایط محیطی سخت زندگی می‌کنند و اغلب هم عقیم هستند، اما اگر دست نخورده باقی بمانند می‌توانند به رشد خود ادامه دهند و این علف دریایی غول پیکر نیز همین کار را انجام داده است.
او اضافه می‌کند: این علفزار حتی بدون گل‌دهی و تولید موفقیت آمیز بذر به نظر می‌رسد که واقعاً انعطاف پذیر است و طیف وسیعی از دما و شوری را تجربه می‌کند و همچنین شرایط نوری شدیدی را تجربه می‌کند که معمولاً برای اکثر گیاهان بسیار استرس‌زا هستند.
این تیم قصد دارد این گیاه را بیشتر بررسی کند تا اسرار بیشتری را در مورد چگونگی رشد آن کشف کند.
این تحقیق در مجله Proceedings of the Royal Society B منتشر شده است.