پیک نیک، سنتی که اقتصاد آن را تغییر داد

گردش و تفریح و به‌عبارتی پیک نیک ارتباط مستقیمی با وضعیت اقتصادی و حال خوب عمومی دارد. مردم ایران سعی می‌کنند در هر شرایط و به هر نحوی گردش و تفریح را در زندگی خود حفظ کنند.

به گزارش هفت‌گرد، این گردش می‌تواند سفر باشد و یا پیاده‌روی در پارک. البته شرایط اقتصادی کمی شیوه پیک نیک را تغییر داده است. به‌طوری که برخی شاید سال‌ها باشد که سفر نرفته و تفریح را خواسته یا ناخواسته از زندگی خود حذف کرده باشند. با این حال فعالان محیط زیستی سعی می‌کنند سفرهای ساده و کم‌هزینه را به مردم معرفی کنند تا ضمن حفاظت از محیط زیست، ساده تفریح کردن و ساده سفر کردن را جزوی از فرهنگ مردم قرار دهند.

گردش و تفریح یا به‌عبارتی پیک نیک، بخشی از فرهنگ ایرانی‌هاست. هر موقعیت و زمان آزادی فرصتی برای مردم ایجاد می‌کند تا خارج از محیط زندگی و شهر خود اوقاتی را سپری کنند. این امر هم خیلی به طبقه اجتماعی ربطی ندارد و هر فردی در هر طبقه اقتصادی و اجتماعی اینکار را با توجه به موقعیت اقتصادی‌اش انجام می‌دهد. اما شاید بتوان جوجه‌کباب را یکی از اصلی‌ترین پایه‌های پیک نیک ایرانی دانست.

پیک نیک به شیوه کورنایی

شرایط اقتصادی ایران درحالیکه قدرت اقتصادی شهروندان را کاهش داده است و طبق آمارجهانی ایران در رتبه سوم مردم عصبانی جهان، بعد از ارمنستان و عراق قرار دارد اما همچنان مردم در تلاش هستند تا فرصتی برای اوقات فراغت داشته باشند. این موضوع تا جایی برای مردم مهم است که حتی در دوران شیوع ویروس کرونا که در کل جهان قرنطینه‌های سختگیرانه‌ای انجام می‌شد و مردم ملزم به رعایت آن بودند اما در ایران علی‌رغم سختگیری‌ها مردم تفریح و پیک‌نیک را مانند یک آداب واجب زندگی انجام می‌دادند به‌طوری که تمامی پارک‌ها و به‌خصوص پارک‌های پایتخت مملو از جمیعتی بود که گروهی و یا فردی به پیاده‌روی آمده بودند. برخی ماسک به‌صورت داشتند و برخی هم ماسک را از صورت خود برداشته بودند به این گمان که در فضای آزاد خطری برای آنها وجود ندارد. در این بین هم بسیاری از افرادی که ماسک زدن را جدی نگرفته بودند در تفریحات‌شان به سختی به کووید-19 مبتلا شده بودند.

پیک نیک اقتصادی

شاید بتوان 20 سال گذشته ایران را به لحاظ اقتصادی بحرانی دانست. بحرانی که هربار بدتر شده و این سوال در افکار عمومی ایجاد می‌شود که: “از این بدتر چه خواهد شد؟” اما چهار سال گذشته شرایط اقتصادی ایران با شرایط داخلی، شرایط روابط بین‌الملل و شیوع کرونا بیش از پیش نابسامان شد و یک سال گذشته به اندازه همان چهارسال مردم شرایط بدتری را تحمل می‌کنند.

درحال حاضر 95 درصد مردم قادر به افزایش مصرف خود نیستند. قدرت خرید مردم نسبت به تورم ۳۰ تا ۵۰ درصد کاهش یافته است؛ و این هم به شامل کالاهای مصرفی و هم شامل دریافت خدمات است. در حال حاضر قدرت خرید مردم کمتر از نصفِ ۳ سال پیش است؛ حالا چطور تولید بالا رفته است؟ از آن‌طرف واردات مواد اولیه از خارج نصف شده است. گرانی بسیاری از کالاهای اساسی به‌دلیل بحران آب و هوایی ایران و همچنین به‌دلیل بحران ناشی از جنگ‌های خاورمیانه واردات گندم و ذرت و برخی دیگر از محصولات کشاورزی باعث گرانی شده و هم دولت و هم مردم نگران تامین این کالاها در بلندمدت هستند.

با این‌حال مردم ایران سعی می‌کنند با کمترین امکانات هم تفریح را در برنامه زندگی خود بگنجانند و شاید زیستن را با یک پیاده‌روی ساده در پارک زندگی کردن را برای خود دلپذیر کنند.

نادر کریمیان سردشتی، عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ایران در آبان ماه 1400 اعلام کرده بود ۴۰ درصد جمعیت ایران سفر نمی‌روند و به گردشگری بی‌عنایت هستند. ۳۰ درصد از کارکنان دولت هرگز سفر نمی‌کنند و ۷۰ درصد بقیه هم به ضرورت سفر می‌روند.