هال‌اشتات؛ مرواریدی در اتریش
تجربه اتفاقاتی جدید در کشوری به‌جز کشوری که به آن تعلق داریم امر سفر را رقم می‌زند. سفر به هال‌اشتات که انجام آن علاوه بر تماشای طبیعت تازه و بکر، آشنایی با فرهنگ جدید و لذت بردن از تاریخ کهن را نیز با خود به همراه خواهد داشت.
به گزارش هفت‌گرد، یکی از نقاطی که در سفر به آن می‌توان مواجهه تاریخ کهن و مدرنیته را تجربه کرد و در کنار این تجربه با طبیعتی بکر آشنا شد روستای «هال‌اشتات» است. روستایی که می‌توان لقب قدیمی‌ترین دهکده یا روستای مسکونی اروپا را به او داد.
روستای هال‌اشتات در اتریش واقع شده و در سال ۱۹۹۷به عنوان یکی از آثار تاریخی این کشور در سازمان میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. در نتیجه تاریخی بودن هال‌اشتات یکی از مهم‌ترین دلایل شهرت این روستا در جهان بوده و در اکثر اوقات یکی از مقاصد سفر گردشگران و علاقه‌مندان است.
همانطور که گفته شد این روستا یکی از قدیمی‌ترین سکونتگاه‌های بشری در اروپاست و وجود خانه‌ها و بناهای تاریخی در منطقه و پیدا شدن بقایایی از انسان‌های عصر آهن علت این موضوع است. نکته قابل توجه دیگر این است که دوره تاریخی عصر آهن هال اشتات نام‌گذاری شده است.
گفته می‌شود این روستا تا حدود سال ۱۹ میلادی برای مردم ناشناخته بوده و راه‌های دسترسی به آن سخت بوده است. این روستا یا دهکده علاوه بر معادن نمک، خانه‌هایی به قدمت ۷۰۰۰ سال و قبرهایی با قدمت ۲۰۰۰ سال دارد که در کنار طبیعت کوهستانی و دریاچههای مختلف برای گردشگران بسیار جذاب بوده و لقب بهشت روی زمین را نیز برای خود به ارمغان آورده است.
همچنین وجود نخستین معدن نمک و غارهای نمکی زیبا در این منطقه هر ساله گردشگران و علاقه‌مندن زیادی را به هال اشتات می‌کشاند. این منطقه همچنین آرامش وصف‌نشدنی را برای گردشگران به همراه دارد و دلیل آن قرارگیری روستا در کنار دریاچه‌ای به همین نام است.
این روستا همچنین به واسطه قرارگیری در دامنه کوه‌های آلپ لقب مروارید اتریش را در میان مردم جهان پیدا کرده است. از نکات قابل توجه در این منطقه می‌توان به تعداد پایین هتل و هاستل اشاره کرد؛ مردم این منطقه در خانه‌های خود از گردشگران استقبال میکنند و میزبان آن‌ها هستند و می‌توان گفت که این نوع از مهمان‌نوازی در یک کشور اروپایی باعث شهرت منطقه شده است.
همانطور که گفته شده هال اشتات جاذبه‌های زیادی دارد که از معروف‌ترین آن‌ها می‌توان به «کلیسا مسیح» اشاره کرد. این کلیسا حدود سال ۱۷۸۲ میلادی در دوران امپراطوری ژوزف دوم در قلمره امپراطوری اتریش مجارستان بنا شده است.
گفته می‌شود دلیل ساخت این کلیسا در هال‌اشتات سکونت تعداد زیادی پروتستان در این منطقه بوده است، چرا که آن‌ها تا زمان ساخت این کلیسا محل مناسبی برای عبادت نداشته‌اند.
همنطور که گفته شد روستای هال‌اشتات طبیعت بکر بسیاری دارد که «دریاچه هال‌اشتات» یکی از آنهاست. اطراف این دریاچه توسط کوه‌های آلپ فرا گرفته شده و بسیاری از گردشگران برای تجربه لذت غواصی و شنا در این دریاچه به این منطقه سفر میکنند.
در گذشته از این دریاچه برای انتقال نمک به سایر نقاط اتریش استفاده می‌شده است و این دریاچه نقش پل ازتباطی اجرا می‌کرده است. نقطه قابل توجه در مورد این دریاچه زلالی و شفافیت آن است که باعث تعجب بازدیدکنندگان پس از بازدید می‌شود.
از دیگر جاذبه‌ها می‌توان «کلیسا کالورینبرگ» را مثال زد که معماری به سبک باروک آن که در سال ۱۷۱۱ ساخته شده جذابیت تاریخی بالایی دارد. این کلیسا به درخواست یک زن و شوهر که منشی دادگاه بوده‌اند و بیشتر برای عبادت مردم ساکن در هال‌اشتات وقف شده است.
از مهم‌ترین جاذبه‌های این روستای تاریخی و کهن می‌توان از «موزه هال‌اشتات» نام برد در سال ۱۸۸۸ میلادی در این منطقه ساخته شده و محلی برای نمایش آثار به دست آمده از عصر آهن در معادن نمک اطراف روستا است.
«خانه چارنل» یا «باین هاوس» یکی از جاذبه‌های عجیب و جذاب هال‌اشتات است که ماجرایی عجیب دارد. کمبود فضا در هال‌اشتات یکی از مسائل مهم بوده که این موضوع در قبرستان این منطقه نیز به وضوح قابل مشاهده است. هر قبر در هال‌اشتات ۱۰ الی ۱۵ سال برای هر فرد در نظر گرفته می‌شده است و پس از این زمان استخوان‌ها از قبر بیرون آورده می‌شدند و برای سفید شدن در معرض آفتاب قرار می‌گرفتند.
این استخوان‌ها پس از سفید شدن به خانه چارنل منتقل می‌شدند و در آنجا از آن‌ها نگهداری می‌شد. در حال حاضر گردشگران و بازدیدکنندگان می‌توانند استخوان‌هایی که قدمت آن‌ها به قرن ۱۲ میلادی می‌رسد را تماشا کنند. البته گفته شده در دهه ۷۲۰ میلادی متوقف شد و کلیسای کاتولیک به ساکنین این منطقه اجازه داد تا مردگان خود را بسوزانند تا مشکل کمبود فضا در هال اشتات برطرف شود.
همانطور که گفته شد روستای هال اشتات به دلیل وجود کوهستان و معادن نمک فراوان در جهان شهرت پیدا کرده است که در حال حاضر دیگر این معادن مورد استفاده قرار نمی‌گیرند و تنها برخی از آن‌ها برای بازدید استفاده می‌شوند.
