هفت آئین خاص عزاداری محرم
باری دیگر محرم از راه رسید و شهر و روستاهای سراسر کشور حال و هوایی عجیب به خود گرفته است، پیر و جوان، زن و مرد، کودک و نوجوان همه در هیئت‌ها به تکاپو افتاده و بار دیگر نغمه‌های عاشقانه حسین (ع) نقل محفل‌شان شده است، همه همدیگر را پیدا میکنند، عزاداری محرم مقصد مشترک همه است، اینجا عشق توزیع می‌شود.
به گزارش هفت‌گرد، بیرق‌ها و علم‌های سیاه و گاه سبزرنگ بر در و بام تکایا، مساجد، خانه‌ها، مؤسسه‌ها، ادارات و معابر برافراشته می‌شود و اکثر اهالی شهرها و روستاها لباس ماتم بر تن کرده و و با شهدای واقعه کربلا که چهارده قرن پیش در صحرای کربلا رخ داده است ابراز همدردی میکنند.
همه ما با هیئت‌هایی که مراسم بلندکردن عَلَم، سینه‌زنی، زنجیرزنی و… هستند به خوبی آشناییم، ولی در برخی از شهر ها و استان‌های سراسر ایران آیین‌های عزاداری محرم به شکل ویژه و متفاوت‌تری برگزار می‌شوند که شاید تعداد کمی از ما با آنها آشنا باشیم، به همین دلیل هم در این مطلب تصمیم داریم شما را با برخی از آیین‌های عزاداری محرم در نقاط مختلف کشور آشنا کنیم.
۱. آیین کرب زنی لاهیجان در محرم
آیین کرب زنی که با نام‌های دیگری مثل سنگ زنی نیز شناخته می‌شود در ماه محرم و به‌ویژه دهه اول آن در استان‌های شمالی ایران و به‌خصوص مازندران و شرق گیلان به پا داشته می‌شود. کرب در واقع تکه چوبی صیقلی به شکل استوانه با وزنی بین ۴۰۰ تا ۶۰۰ گرم است که به دو قسمت تقسیم شده و هر کدام از آنها با تسمه‌ای چرمی احاطه می‌گردند و به‌راحتی در دست جای گرفته و به آن بسته می‌شوند. در این مراسم، مردانی که لباس مشکی بر تن دارند کرب‌ها را با حرکات مخصوصی در زیر پا و پشت سر خود با ضرب آهنگ خاصی به هم می‌کوبند تا صدایی از آنها خارج شود.
این ضرب آهنگ با وزن مرثیه‌ای که توسط مرثیه‌خوان اجرا می‌شود هماهنگ است و در واقع، گویی قسمتی از مرثیه را به‌عنوان پاسخ، تکرار می‌کند. این مراسم به شکل ویژه‌ای در شب هشتم محرم و در محله شعربافان اجرا می‌شود.
فلسفه کرب زنی به چند روز بعد از شهادت امام حسین (ع) بر می‌گردد. یزید سر امام حسین (ع) را با چوب خیزران به مهمانان خود نشان می‌دهد و داستان های دروغینی در رابطه با آن می‌گوید تا موجب تحقیر آن حضرت شود. بعد از این، حضرت زینب (س) بر او پرخاش کرده و اعتراض خود را نشان می‌دهد. مردمی هم که در بیرون دارالخلافه بودند با ایشان همراه شده و به شروع به اعتراض میکنند. برای آنکه صدای‌شان به گوش یزید برسد دو تکه سنگ برمی‌دارند و آن‌را به یکدیگر می‌کوبند. روایت دیگری هم که وجود دارد، سنگ بر سر زدن این مردم بعد از شهادت امام حسین (ع) است. آیین کرب زنی که امروزه در لاهیجان و برخی دیگر از شهر های شمالی به پا داشته می‌شود نیز برگرفته از همین روایت‌هاست.
۲. آیین نخل‌گردانی یزد در محرم
یکی دیگر از آیین‌های عزاداری ماه محرم، آیین نخل‌گردانی است که غالباً در نواحی یزد، خراسان، سمنان، دامغان، خمین، کاشان و… اجرا می‌شود. در مراسم نخل‌گردانی که به شکل ویژه در روز عاشورا برگزار می‌شود، اتاقکی به شکل تابوت با پوششی مشکی و آراسته شده با پارچه‌های عزاداری تکیه ها توسط مردم حمل می‌شود. این اتاقک دارای عناصر و نمادهای مختلفی است، برای مثال چوب نخل نماد پیکر امام حسین (ع)، شمشیر و نیزه نماد تیر وارد شده بر پیکر آن حضرت، سیاه پوش بودن اتاقک نماد عزاداری برای سالار شهیدان، سرو خرامان نماد قامت حضرت علی‌اکبر (ع)، آینه نماد نور وجود امام حسین (ع) و… هستند.
جالب است بدانید که این اتاقک هیچ شباهتی به نخل ندارد و دلیل نامگذاری آن نیز مسایل دیگری است. در توضیح یکی از دلایل این نامگذاری می‌توان گفت در روایات آمده که پیکر امام حسین (ع) بر روی شاخه‌های درخت خرما به سمت محل دفن حمل شده است. احتمال دیگر هم حرمت و قداست درخت خرما در فرهنگ ایرانی است. احتمالاً مراسم نخل‌گردانی به مراسم تابوت‌گردانی امام سوم شیعیان و به دوره صفویه باز می‌گردد. تشریفات مراسم نخل‌گردانی که امروزه برگزار می‌شود کم وبیش به شکل همان مراسمی است که در دوران صفویه پا برجا بوده است.
در مراسم نخل‌گردانی، نخل در حسینیه یا میدان‌های شهر و روستا در گذرگاه‌ها به گردش در می‌آید. در برخی از مناطق، فردی بر روی نخل می‌نشیند و نخل‌کشان را برای حمل آن راهنمایی می کند. در تمام مسیر نخل‌گردانی، قرآن و چاووش خوانده می‌شود و مردم نیز سنج می‌زنند.
جالب است بدانید که یکی دیگر از آیین‌هایی که در مراسم عزاداری یزدی‌ها برگزار می‌شود استفاده از قلیان است. در مراسم روضه‌خوانی یزدی، تعداد زیادی قلیان در میان عزاداران به گردش در می‌آید. این سبک از پذیرایی از عزاداران چیزی حدود ۱۰۰ سال قدمت دارد.
۳. مراسم یزله خوانی بوشهر در محرم
هوسه یا یزله‌خوانی نوعی مراسم آیینی به همراه موسیقی محلی قدیمی در بندر بوشهر است که در ماه محرم نیز رواج بسیاری دارد. در این مراسم، عزاداران به صورت قطاری پشت هم می‌ایستند، کمر فرد جلویی را می‌گیرند و با ضرب‌آهنگ شعر یزله، قدم برمی‌دارند. بعد از آنکه مسافتی را به این شکل طی کردند به شکل دایره وار می‌ایستند، به سمت مرکز خم می‌شوند و شروع به سینه‌زنی میکنند. معمولاً این آیین در روز های نهم و دهم محرم در پایان سینه زنی‌های سنتی انجام می‌گیرد.
۴. آیین دمام زنی در محرم
دمام زنی نیز یکی دیگر از آیین‌های سوگواری در ماه محرم است. این آیین که پیشینه‌ای ۷۰ ساله دارد در شهر های مختلفی از خوزستان به پا داشته می‌شود و در میان جوانان منطقه نیز از محبوبیت بالایی برخوردار است. این مراسم در شهرستان گچساران در جنوب غربی کهگیلویه و بویراحمد نیز شهرت بسیاری دارد.
دمام زنی در واقع تداعی‌کننده صحنه جنگ سیدالشهدا و یاران ایشان در صحرای کربلا بوده و سرشار از اندوه و سوز است. در این آیین با حرکات منظم دست‌ها و صدای طبل‌هایی روبه‌رو می شویم که با نوا و صدای سنج همراه شده است. برخی معتقدند که صدا های طبل و سنجی که در این مراسم وجود دارد تداعی‌کننده صدای شیپور جنگ، به هم خوردن شمشیرها، صدای سم اسبان و… در هنگام جنگ کربلا است. در مراسم دمام‌زنی، جمعیتی که از حداقل از هفت نفر تشکیل می شوند بر اساس نظم مشخصی مسئولیت کوبیدن طبل، نواختن سنج و همین‌طور شیپور را بر عهده می‌گیرند.
۵. آیین گل مالی لرها در محرم
آیین و مراسم گل مالی نیز از دیگر روش‌های عزاداری است که در میان لرها رواج بسیاری دارد. این آیین در ماه محرم و به‌ویژه روز عاشورا در استان‌های غربی ایران مخصوصاً لرستان، کرمانشاه و ایلام بر پا می شود. گل مالی در فرهنگ ایرانی نماد عزاداری از داغ سوگ سیاوش است که امروزه در میان لرها برای مراسم عزاداری و به خصوص عاشورا برگزار می‌شود.
این آیین که غالباً دارای چند مرحله است از روز هفتم محرم شروع می‌شود. عزاداران خاک نرم و مخصوصی که گل باغچاله نام دارد را آماده میکنند و در میدان‌های بزرگ و کوچک شهر و روستای خود بر روی آجرچینی‌هایی که از پیش آماده کرده‌اند می‌ریزند و با گلاب مخلوط میکنند. در نهایت نیز در روز عاشورا خود را گل مالی کرده و در اطراف آتش جمع می شوند و شروع به عزاداری و سینه زنی می کنند.
۶.آیین شاخسی واخسی آذربایجان در محرم
عزاداری در ماه محرم در میان مردم آذربایجان شرقی و غربی به شکل آیین شاخسی واخسی صورت می‌پذیرد. در این مراسم، عزاداران شانه به شانه یکدیگر می‌ایستند و در صف اول آنها، ریش سفیدی اشعار و نوحه‌هایی را می‌خواند و به دنبال او، سایر عزاداران نیز آنها را تکرار میکنند. شاخسی در زبان ترکی مخففی از شاه حسین است. عزاداران در این آیین، چوبی را از زمین تا فرق سر خود حرکت می‌دهند و پا های خود را نیز بر روی زمین می‌کوبند.
وقتی که چوب به سطح زمین رسید گروهی ندای شاخسی را با صدای بلند بر زبان می‌آورند و زمانی هم که چوب به صورت عزاداران نزدیک شد گروه دیگر ندای واخسی را که مخفف وای حسین است با صدای بلند ادا میکنند.
در این مراسم نوحه‌های مشهوری وجود دارد که از میان آنها می‌توان به اشعار دیلریش اردبیلی، صراف تبریزی، یحیوی اردبیلی، مکانی زنجانی و… اشاره کرد. این آیین در واقع به نشانه جنگ یاران امام حسین (ع) با یاران یزید در صحرای کربلاست. عزاداران دست خود را بر پشت هم قرار داده و با این کار اتحاد و انسجام‌شان را نشان می‌دهند.
۷. آیین تشت‌گذاری آذری‌ها در محرم
مردم آذری علاوه بر آیین شاخسی واخسی، مراسمی به نام تشت‌گذاری را نیز در ماه محرم بر پا میکنند. این آیین بیشتر به اردبیل نسبت داده می‌شود، اما در میان تمامی مردم آذری زبان رواج دارد.
در این مراسم تشت نماد مشک سقای کربلا و آب هم نماد آب رود فرات است. در روند این آیین، عزاداران دور یکدیگر جمع می‌شوند و با دست زدن به تشت سعی در تجدید بیعت خود با سالار شهیدان دارند. متن قدیمی و کامل دعای تشت گذاری، تلفیقی از سه زبان فارسی، ترکی و عربی است و همین موضوع هم نشان می‌دهد که آیین تشت‌گذاری ریشه در عهد صفویان دارد.
تهیه: مریم بیات
