تماشای بال‌های عظیم ایستگاه فضایی چین بر فراز زمین

ایستگاه فضایی چین به تازگی یک ماژول جدید و همراه با آن یک جفت بال عظیم و جاذب انرژی خورشیدی به‌دست آورده است که می‌توانند در حین چرخش این ایستگاه به دورزمین، آنها نیز بچرخند.

به گزارش هفت‌گرد و به نقل از اسپیس، ایستگاه فضایی ماژولار بزرگ چین یا ایستگاه فضایی “تیانگونگ” که به اختصار “CSS” نامیده می‌شود، یک ایستگاه فضایی است که در مدار نزدیک زمین بین ۳۴۰ تا ۴۵۰ کیلومتری سطح زمین قرار دارد.

ایستگاه فضایی چین تقریباً یک پنجم جرم ایستگاه فضایی بین‌المللی  را خواهد داشت و تقریباً به اندازه ایستگاه فضایی “میر” روسیه خواهد شد. انتظار می‌رود جرم ایستگاه فضایی چین بین ۸۰ تا ۱۰۰ تن بشود. عملیات این ایستگاه فضایی از مرکز کنترل پرواز هوافضای پکن در چین کنترل خواهد شد.

تاریخ پرتاب ماژول اصلی ایستگاه فضایی چین موسوم به “تیان‌هه”(Tianhe ) به معنی “هارمونی آسمان‌ها” ۲۹ آوریل ۲۰۲۱ بوده‌ است.

ساخت این ایستگاه فضایی نشان دهنده فاز سوم برنامه “تیانگونگ” است. رهبران چین با تجربه به دست آمده از پیش‌سازهای “تیانگونگ ۱” و “تیانگونگ ۲” امیدوارند که تحقیقات انجام شده در این ایستگاه توانایی پژوهشگران را در انجام آزمایش‌های علمی در فضا بهبود بخشد.

ایستگاه فضایی چین یک ایستگاه فضایی ماژولار نسل سوم خواهد بود. ایستگاه‌های فضایی نسل اول، مانند “سالیوت”، “آلماز” و “اسکای‌لب”، ایستگاه‌های تک قطعه‌ای بودند و برای تأمین مجدد طراحی نشده‌ بودند. در حالی که ایستگاه‌های نسل دوم سالیوت ۶ و ۷ و تیانگونگ ۱ و ۲ برای تأمین مجدد وسط مأموریت طراحی شده‌اند.

ایستگاه‌های نسل سوم مانند “میر”، ایستگاه فضایی بین‌المللی و CSS اما ایستگاه‌های فضایی ماژولار هستند که از مدارهای جداگانه پرتاب شده روی مدار جمع می‌شوند. روش‌های طراحی ماژولار می‌توانند قابلیت اطمینان را تا حد زیادی بهبود بخشند، هزینه‌ها را کاهش دهند، چرخه توسعه را کوتاه کنند و نیازهای متنوع را برآورده کنند.

اما ماژول “ونتیان”(Wentian) که نام آن به معنای “جست‌وجوی بهشت” است، ماژول آزمایشگاهی ایستگاه فضایی چین و یکی از بزرگ‌ترین ماژول‌های آن است. این اولین ماژول آزمایشگاهی است که پرتاب شده و اولین ماژول است که ماژول اصلی “تیان‌هه” را گسترش می‌دهد. این ماژول در تاریخ ۲۴ ژوئیه ۲۰۲۲ پرتاب شد و با موفقیت در همان روز به “تیان‌هه” متصل شد و در ۲۵ ژوئیه ۲۰۲۲ خدمه حاضر در ایستگاه، دریچه آن را باز کردند و برای اولین بار وارد این ماژول شدند.

ماژول آزمایشگاهی “ونتیان” سیستم‌های اَویونیک ناوبری(سیستم‌های الکترونیک هوانوردی)، نیروی محرکه و تنظیم جهت را به عنوان عملکردهای پشتیبان برای ماژول “تیان‌هه” فراهم می‌کند. همچنین محیطی تحت فشار برای محققان فراهم می‌کند تا آزمایش‌های علمی را در حالت سقوط آزاد یا گرانش صفر که روی زمین نمی‌تواند بیش از چند دقیقه فراهم شود، انجام دهند. همچنین می‌توان آزمایش‌ها را در خارج از ماژول‌ها برای قرار گرفتن در معرض محیط فضا، پرتوهای کیهانی، خلاء و بادهای خورشیدی قرار داد.

این ماژول همچنین دارای دو بازوی رباتیک است که برای انجام اقدامات روی محموله‌های خارج از ایستگاه و در درجه اول برای انتقال آزمایش‌ها و سایر سخت افزارها به خارج از ایستگاه استفاده می‌شوند.

نیروی الکتریکی این ایستگاه توسط دو آرایه انرژی خورشیدی قابل هدایت تامین می‌شود که از سلول‌های فتوولتائیک برای تبدیل نور خورشید به برق استفاده می‌کنند و انرژی برای تامین نیروی ایستگاه فضایی، زمانی که به سایه زمین می‌رسد، ذخیره می‌شود.

ماژول “ونتیان” پس از پرتاب در مدار نزدیک زمین با ارتفاع متوسط ​​۳۹۳ کیلومتر با شیب مداری ۴۲ درجه، در مرکز ترموسفر زمین قرار گرفت و تقریباً ۱۳ ساعت پس از پرتاب، با موفقیت به ماژول “تیان‌هه” متصل شد.

نکته قابل توجه پس از پرتاب اخیر چین این بود که موشکی که آن را به فضا برد موسوم به “لانگ مارچ بی۵” پس از تحویل محموله به حال خود رها شد تا سقوطی کنترل نشده به زمین داشته باشد. ناسا از چین انتقاد کرد که به هسته اصلی این موشک اجازه داده تا در یک ورود مجدد کنترل نشده به زمین بازگردد. این موشک در نهایت در تاریخ ۳۰ ژوئیه ۲۰۲۲ در اقیانوس آرام سقوط کرد و خوشبختانه هیچ آسیب مالی و جانی به کسی نرسید.

اکنون تصاویر جدیدی از آژانس پروازهای فضایی انسانی چین(CMSA)، آرایه‌های خورشیدی غول پیکر ایستگاه فضایی اختصاصی این کشور را نشان می‌دهد که در اطراف ایستگاه فضایی “تیانگونگ” در حال چرخش در کنار سیاره آبی و سفید ما هستند.

این آرایه‌ها همانطور که گفته شد، بخشی از ماژول آزمایشگاهی “ونتیان” هستند که در ماه ژوئیه پرتاب و راه‌اندازی شد.

در این ویدیو همچنین می‌توان دید که با ادامه مسیر ایستگاه فضایی “تیانگونگ” در امتداد مدار خود، زاویه آرایه‌ها به سمت خورشید تغییر می‌کند.

دو آرایه خورشیدی “ونتیان” هر کدام نزدیک به ۳۰ متر طول دارند. طول آنها با هم بیش از ۵۵ متر است. هر آرایه خورشیدی دارای مساحتی در حدود ۱۱۰ متر مربع است.

چین قصد دارد سومین و آخرین ماژول ایستگاه فضایی خود را در ماه اکتبر به سمت این ایستگاه پرتاب کند. آن ماژول آزمایشی “منگتیان”(Mengtian) نام دارد که آن هم دارای یک جفت آرایه خورشیدی بزرگ مشابه با آرایه‌های خورشیدی “ونتیان” خواهد بود.

سه فضانورد حاضر در این ایستگاه که تحت ماموریت “شنژو ۱۴”(Shenzhou ۱۴) به “تیانگونگ” رفته‌اند و در حال حاضر برای اولین پیاده‌روی فضایی آماده می‌شوند، از ماژول “منگتیان” استقبال خواهند کرد.

آرایه‌های خورشیدی برای تامین انرژی ایستگاه فضایی “تیانگونگ” طراحی شده‌اند، ایستگاهی که چین قصد دارد با سه فضانورد به صورت چرخشی برای بیش از یک دهه آن را عملیاتی نگه دارد.

گفتنی است که ایستگاه فضایی بین‌المللی(ISS) که قدیمی‌تر و بزرگ‌تر از “تیانگونگ” است، دارای آرایه‌های خورشیدی با طول بال‌های ۷۳ متر است.

وقتی “تیانگونگ” تکمیل شود، اندازه آن حدود ۲۰ درصد ایستگاه فضایی بین‌المللی که جرمی حدود ۴۶۰ تن دارد، خواهد بود.