دلیل مرگ همسترها کشف شد

با توجه به این که میانگین طول عمر این موجودات حدود ۲۱ ماه است، عمر آن‌ها اغلب خیلی زودتر از توقع به پایان می‌رسد.

به گزارش هفت‌گرد، همستر از محبوب‌ترین حیوانات خانگی در سراسر جهان است و معمولا به دلیل بامزگی، نگهداری آسان، عمر کوتاه، و درس‌های ارزشمندی که از تعهد و مسئولیت‌پذیری به خانواده‌ها می‌دهد و آنان را برای پذیرش حیواناتی با نیازهای بیشتر، مثل توله سگ یا بچه گربه، آماده می‌کند، به کودکان (هدیه) داده می‌شود.

این جونده کوچک کاملا رضایت‌مندانه روزها درون چرخ‌ می‌دود یا در لوله‌های پلاستیکی هزارتویی پیچیده، پرسه می‌زند و به شرط آن‌که خاک‌اره تازه، آب آشامیدنی، و مخلوط بذر در اختیارش قرار گیرد، به‌ندرت از چیزی شکایت می‌کند.

با این‌حال، تاکنون تحقیقات نسبتا کمی در مورد خطراتی انجام شده است که سلامت و رفاه این جانور را تهدید می‌کند، و این یعنی اگر ناگهان بمیرد یا دامپزشک تشخیص دهد که به بیماری لاعلاجی مبتلا شده، ممکن است صاحب جوان و حساسش به شوک ناراحت‌کننده‌ای دچارشود.

موضوع مطالعه جدید وت‌کامپس (VetCompass)  کالج سلطنتی دامپزشکی-آروی‌سی (RVC)، دقیقا یافتن اطلاعات بیشتر در مورد بیماری‌های همستر معمولی بود؛ موضوعی که خود این حیوانات معمولا ترجیح می‌دهند برای پرهیز از افشای نقطه‌ضعف‌شان در برابر شکارچیان، آن‌را پنهان کنند. این تحقیق با هدف آماده‌سازی بهتر خانواده‌ها برای رویارویی با مرگ ناگزیر حیوان خانگی‌شان انجام شد.

این مطالعه بزرگ‌ترین پژوهش در نوع خود بود که تا امروز در سراسر جهان انجام شده است و محققان در آن سوابق بالینی تقریبا چهار هزار همستر تصادفی و ناشناس را بررسی کردند، که گونه همستر سوری یا طلایی، با ۷۳.۵ درصد، بیشترین موارد را به خود اختصاص می‌داد و پس از آن همستر «کوتوله سفید زمستانی» یا «جانگریان» (Djungarian) با ۱۳.۸ درصد، و همستر «روبروفسکی» (Roborovski) با ۶.۴ درصد بود.

محققان از این داده‌ها برای مشخص کردن شایع‌ترین علل مرگ این حیوان استفاده کردند و پاسخ‌ها به راستی بسیار ناخوشایند بود.

(در این بررسی) مشخص شد محتمل‌ترین اختلال کشنده، سندرمی با نام ناخوشایند «دم خیس» (wet tail) است؛ عفونتی باکتریایی ناشی از استرس که اغلب به علت نارضایتی از شرایط زندگی یا نحوه رسیدگی ایجاد می‌شود و دلیل مرگ ۷.۳۳ درصد از همسترهای مورد مطالعه به دلیل کم‌آبی در نتیجه ابتلا به اسهال بود.

شاید ناخوشایندتر از عامل اول، دومین مورد رایج بود، یعنی مرگ بر اثر جراحات ناشی از گاز گرفتن‌های حاصل از نزاع‌های خشونت‌آمیز بر سر قلمرو با دیگر همسترها، که عامل ۵.۸۸ درصد موارد مرگ و میر بود.چه بسا این جنگ‌سالاران کوچک پشمالو آنقدرها هم نازنازی نباشند.

سه علت دلیل اصلی دیگر، عبارت بود از رشد بیش از حد ناخن‌ها (۴.۱۳ درصد)، رشد بیش از حد دندان‌های جلو (۳.۹۸ درصد)، و آسیب‌های روانی (۳.۸ درصد) که همه آن‌ها به اندازه قبلی‌ها ناخوشایند بودند.

دکتر دن اونیل استادیار همه‌گیر‌شناسی جانوری کالج سلطنتی دامپزشکی و نویسنده اصلی این مقاله، گفت: «اکنون پدر و مادرها می‌توانند به فرزندان خود کمک کنند تا در مورد مدت عمر همسترهای‌شان و رایج‌ترین شرایطی که باید برای حفظ سلامت این موجودات دلپسند در نظر بگیرند، توقعاتی واقع‌نگرانه داشته باشند.»

جاستین شاتون، رئیس انجمن دام‌پزشکی بریتانیا، افزود: «همستر می‌تواند حیوان خانگی خوبی باشد، اما شناخت و رعایت نیازهای رفاهی خاصی که دارد، مانند شب‌بیداری، مهم است و هم صاحبان و هم دامپزشکان باید از نشانه‌های معمول ناخوشی آن‌ها آگاه باشند تا دریابند که چه هنگام باید برای درمان آن‌ها اقدام کنند.»

«بهتر است قبل از آوردن حیوان خانگی با دامپزشک مشورت کنیم تا اطمینان یابیم که حیوان مناسبی برای تمام کسانی که مسئولیت نگه‌داری آن را به عهده می‌گیرند، انتخاب کرده‌ایم.»