درست نویسی؛ اصل مهم در حفظ زبان پارسی
درست‌نویسی، یکی از موضوعات مهمی است که برای پاسداری از زبان پارسی باید به آن توجه ویژه‌ای کرد.
به گزارش هفت‌گرد، بدون شک شما در سطح جامعه با واژه و عبارت‌های بسیاری روبه‌رو شده‌اید که با دیدن یا خواندن آن‌ها، تعجب کرده‌اید و علت آن هم، غلط‌های املایی و محتوایی(مضمونی) آن هاست که در اغلب مواقع، از خطای سهوی به یک فاجعه تبدیل شده‌اند که می‌توان دلایل متعددی را برای آن برشمرد و این موضوع مهم نیازمند حساسیت مسئولان مربوطه در حوزه‌های شهری است.
بهروز صفرزاده، فرهنگ‌نویس و ویراستار، در رابطه با چرایی غلط‌های املایی و محتوایی موجود در سطح جامعه می‌گوید: واقعیت این است که اغلب مردم، حساسیت زبانی ندارند و آن دسته از افرادی هم که در این مورد، حساسیت زبانی دارند اهل قلم، یعنی نویسندگان، مولفان و مترجمان هستند. از این‌رو، ما نباید انتظار داشته باشیم که مردم عادی به اندازه اهل قلم حساسیت زبانی داشته باشند و نکات نگارشی و ویرایشی و ترجمه‌ای را رعایت کنند.
او با بیان راهکاری به منظور اجتناب از غلط نویسی در سطح جامعه گفت: برای این‌که جلوی غلط نویسی در سطح جامعه از جمله اماکن عمومی و روی تابلو‌ها گرفته شود، پیشنهاد می‌کنم سازمان شهرداری، یک بخشی را در بدنه خود برای این منظور اختصاص دهد. یعنی بخشی که مسئول کنترل درست نویسی در اماکن عمومی باشد و افراد متخصصی چون؛ ویراستار و اهل قلم در آن، به فعالیت بپردازند و به‌دنبال آن نیز، تابلو‌های سطح شهر و واژه‌ها و عبارت‌های درج شده روی آن‌ها کنترل شوند تا مبادا غلط نویسی در آن‌ها صورت بگیرد.
به گفته این ویراستار، البته دیده شده است که متأسفانه، گاهی خود شهرداری نیز در این خصوص دچار اشتباه می‌شود و از لحاظ املایی و محتوایی، غلط دارد؛ به‌طوری که تابلو‌های کوچه‌ها، خیابان‌ها، بزرگراه‌ها و… دارای اشکال نوشتاری هستند و یا این‌که از لحاظ اصول تایپ و فاصله گذاری، روش‌مند نیستند و نکات لازم رعایت نشده‌اند که برای این منظور، باید تمهیدات لازم اعمال شود.
