بازسازی چهره مرموز زنی متعلق به عصر حجر

چهره اسرارآمیز زنی متعلق به ۵۷۰۰ سال قبل، پس از چندین هزار سال بازسازی شده است.

به گزارش هفت‌گرد و به نقل از دیلی‌میل، اسکلت «زن پنانگی»(Penang woman) در آوریل سال ۲۰۱۷ در شمال غربی مالزی پیدا شد. جایی‌که پس از مرگش، در سن تقریباً ۴۰ سالگی و در اواخر عصر حجر دفن شده بود.

اکنون طی یک بازسازی قانونی چهره، صورت او برای اولین‌بار در طول هزاران سال آشکار شده و نتایج این بازسازی در یک مطالعه دانشگاهی جدید منتشر شده است.

سیسرو مورائس(Cicero Moraes)، کارشناس برزیلی گرافیک و گروهی از محققان دانشگاه علوم مالزی(USM) در پنانگ از روش‌های دیجیتال برای انجام این بازسازی استفاده کردند.

آقای مورائس می‌گوید: در ابتدا متخصصان علوم پزشکی قانونی جمجمه را بررسی می‌کنند تا مشخص شود که آیا این جمجمه مذکر است یا مونث و سن و اصل و نسب آن که می‌تواند به‌طور کلی آفریقایی، آسیایی یا اروپایی باشد، چیست؟

هنگامی‌که آنها این داده‌ها را جمع‌آوری کردند، جمجمه‌ی دیجیتالی شده را برای ما ارسال می‌کنند تا بتوانیم به‌طورتقریبی چهره را بازسازی کنیم.

ما سی‌تی‌اسکن‌های افراد مالزیایی‌ امروزی را مورد مطالعه قرار دادیم تا تصور ذهنی واضح‌تری در مورد برآمدگی بینی، اندازه لب‌ها در ارتباط با جمجمه، موقعیت کره چشم و سایر ساختارهای چهره به‌دست آوریم.

علاوه بر این، ما از روش‌ تغییر شکل آناتومیک(یا سازگاری) استفاده می‌کنیم، که در آن یک یا چند اهداکننده مجازی را در نظر می‌گیریم و ساختار چهره آنها را روی جمجمه لحاظ می‌کنیم و تغییر شکل می‌دهیم تا به‌صورت تقریبی به آن‌چه مورد نظر داریم نزدیک شود.

این فرآیند دارای مقادیری پیچیدگی است، اما مطمئناً رویکرد دیجیتالی که ما استفاده می‌کنیم بسیار ساده‌تر و در دسترس‌تر از فرم سنتی آن است که بر اساس مجسمه‌سازی دستی صورت می‌گیرد.

در نتیجه این بازسازی، نمایی منحصر به فرد از گذشته را ارائه می‌دهد. چهره‌ای که برای هزاران سال دیده نشده است.

با این‌حال، آقای مورائس تأکید کرد که این چهره به‌صورت تقریبی شکل گرفته است.

او افزود: ما از داده‌های آماری و ساختاری استفاده می‌کنیم تا ایده‌ای در مورد اینکه چهره این اسکلت به صورت زنده چگونه می‌تواند باشد، به‌دست آوریم.

شیف‌العذوان شهیدان(Shaiful Idzwan Shahidan)، از بخش باستان‌شناسی دانشگاه علوم مالزی، می‌گوید که اکنون امیدوار است ۴۱ اسکلت دیگر کشف شده در مالزی را به کشور بازگرداند.

این بقایا که توسط باستان‌شناسان بریتانیایی طی سال‌های ۱۸۵۱ تا ۱۹۳۴ کشف شده‌اند، در حال حاضر در هلند، در مرکز تنوع زیستی ناتورالیس(Naturalis Biodiversity Center) در لیدن(Leiden) قرار دارند.

بقایای «زن پنانگی» در حین کار برای ساخت یک مرکز باستان‌شناسی کشف شد و بنابراین جسد او تنها بقایایی است که هنوز در مالزی باقی مانده است.

این دانشمند افزود: با توجه به اینکه این اسکلت زیر تل زباله مدفون شده، نسبتا خوب حفظ شده است. در باستان‌شناسی تل زباله یک گورستان زباله خانگی است که ممکن است شامل استخوان حیوانات، پاره‌سفال، تراشه سنگی، و دیگر پسماندهای انسانی باشد که حاوی اطلاعات مهمی برای مطالعه عادت‌ها، سبک زندگی، رژیم غذایی و دیگر مختصات جوامع تاریخی در اختیار باستان‌شناسان قرار می‌دهند.

کشف اسکلت‌های باستانی در محوطه‌های باستان‌شناسی در فضای باز، به‌ویژه در آب و هوای گرمسیری مانند مالزی، به ندرت اتفاق می‌افتد. تل زباله به حفظ و نگهداری از این بقایا کمک می‌کند.

او ادامه داد: سن او در زمان مرگ حدود ۴۰ سال تخمین زده شده است. این تاریخ‌گذاری بر اساس سایش و رشد دندان‌ها و همچنین براساس جمجمه تعیین شده است.

طبق بررسی‌ها تخمین زده می‌شود که او حدود ۵۷۰۰ سال پیش درگذشته است. هنوز علت مرگ این زن مشخص نیست.