سفر ارگانیسم‌های زنده به مدار ماه پس از ۵۰ سال

هنگامی‌که ماموریت آرتمیس ۱ ناسا به سمت ماه پرتاب شود، چهار آزمایش علمی که یکی از آن‌ها محموله‌ای حاوی جلبک و مخمر متعلق به کانادا است با خود به همراه خواهد برد.

به گزارش هفت‌گرد و به نقل از فیز، دکتر کوری نیسلو(Corey Nislow)، استاد علوم دارویی دانشگاه بریتیش کلمبیا(UBC)، ظرف کشت حاوی مخمر و جلبک را در محفظه‌ای که تنها کمی از یک جعبه کفش بزرگ‌تر است، به فضا می‌فرستد تا اثرات پرتوهای کیهانی و گرانش نزدیک به صفر را بر موجودات زنده مطالعه کند.

وقتی فضاپیمای ماموریت آرتمیس ۱ پس از گذراندن ۴۲ روز بدون سرنشین در مدار ماه به زمین بازگردد، دکتر نیسلو نمونه‌های خود را همراه با اطلاعاتی که در آنها وجود دارد، پس خواهد گرفت.

در ادامه به مصاحبه‌ او در مورد این محموله که توسط پایگاه خبری فیز منتشر شده است می‌پردازیم.

در این پرسش و پاسخ، او توضیح می‌دهد که پروژه ناسا چه نقشی در پیشرفت‌های پزشکی روی زمین و فضا خواهد داشت.

دقیقاً چه چیزی را به فضا می‌فرستید و چرا؟

ما انتخاب کردیم که ریزجلبک “کلامیدوموناس رینهارتی”(Chlamydomonas reinhardtii) که یک جلبک سبز تک سلولی است و همچنین ۶۰۰۰ جهش مخمر را مطالعه کنیم. در حالی که فضاپیمای اوریون سفر خود را در مدار ماه کامل می‌کند، آنها تا هفت نسل رشد می‌کنند. مخمر مدل خوبی برای سلول‌های انسانی است زیرا ژن‌های آن تا حدودی شبیه به ژن‌های انسانی است، در حالی که جلبک رینهارتی به این دلیل انتخاب شده که مدل خوبی برای گیاهان و منبع ارزشمندی از غذا، اکسیژن مولکولی و هیدروژن برای تهیه سوخت است.

وقتی نمونه‌ها را پس بگیرید چه اتفاقی رخ می‌دهد؟

ما با استفاده از پایگاه داده آزمایشگاه دانشگاه بریتیش کلمبیا که متشکل از ۱۰ میلیون تعامل ژن-دارو و اطلاعات به دست آمده از ۲۰ سال مطالعه بر روی این موجودات است، تغییرات ژنتیکی ناشی از قرار گرفتن در معرض محیط فضا را مورد بررسی قرار خواهیم داد. اطلاعاتی که به دست می‌آوریم می‌تواند به طرح درمان‌های بهتر برای مسافران فضایی آینده و بیماران سرطانی که تحت شیمی درمانی هستند کمک کند.

به‌عنوان مثال، هدف ما این است که بفهمیم آیا اثر پرتوهای کیهانی بر ژنوم مخمرها، شبیه به آن چیزی است که در سلول‌های قرار گرفته در معرض داروهای سرطان که به دی‌ان‌ای آسیب می‌زنند رخ می‌دهد یا خیر. داده‌های اولیه ما نشان می‌دهد که پاسخ مثبت است. به این ترتیب، مأموریت آرتمیس دستورالعمل‌های مهمی برای توسعه اقداماتی برای مبارزه با آسیب پرتوهای کیهانی به مخمرها و دی‌ان‌ای خدمه فضاپیما و همچنین راه‌هایی برای به حداقل رساندن عوارض جانبی شیمی‌درمانی‌های مختلف در اختیار ما قرار می‌دهد.

چه موارد دیگری را باید در مورد این آزمایش بدانیم؟

برای اولین بار در ۵۰ سال گذشته، مواد بیولوژیکی مدار پایین زمین را ترک می‌کنند، در معرض پرتوهای کیهانی قرار می‌گیرند و سپس برای تجزیه و تحلیل مولکولی دقیق به آزمایشگاه ما بازگردانده می‌شوند. ما زیست‌فناوری مدرن را به محیط منحصر به فرد پرتوهای کیهانی به همراه میکروگرانش خواهیم برد.

پرواز آتی آرتمیس ۱ یک پرواز آزمایشی برای ماموریت‌های آینده به ماه است که طی آن قرار است بشر به ماه بازگردد. این ماموریت‌ها، زمینه را برای کاوش‌های طولانی‌تر فراهم می‌کند. ناسا هدف خود را ارسال فضانوردان به مریخ در دهه ۲۰۳۰ یا بلافاصله پس از آن اعلام کرده است. بخشی از چنین پروژه تاریخی بودن یک فرصت باورنکردنی است.

پروژه آرتمیس ناسا متشکل از سه ماموریت است. طی ماموریت آرتمیس ۱ موشک سیستم پرتاب فضایی ناسا به همراه کپسول اوریون به سفری در مدار ماه خواهد رفت. در این سفر میزان پرتوهای کیهانی مورد بررسی قرار می‌گیرد. به دنبال آن قرار است در سال ۲۰۲۴ ماموریت آرتمیس ۲ انجام شود. در این ماموریت فضانوردان حضور خواهند داشت اما فرودی بر روی قمر زمین انجام نمی‌شود. در نهایت در سومین ماموریت ناسا موسوم به آرتمیس ۳ اولین زن و اولین فرد رنگین پوست بر روی ماه گام خواهند گذاشت.

ماموریت آرتمیس ۱ که قرار بود روز گذشته به سمت ماه پرتاب شود به دلیل بروز مشکل فنی در موتور موشک به تعویق افتاد. اکنون به نظر می‌رسد فرصت بعدی برای پرتاب این ماموریت روز شنبه سوم سپتامبر(۱۲ شهریور) باشد.