می‌خواهند تئاتر وجود نداشته باشد
تعطیلی ۴۵ روزه تماشاخانه‌های نمایشی در کشور، تئاتر را با رخوت و رکودی جدی روبه‌رو کرده بود و هنوز آثار آن مشهود است؛ اما حالا آثار جدیدی به اجرا در می‌آیند، بلکه به این پیکر بی جان، جانی دوباره بدهند.
کرونا به مدت دو سال، یکی از سرسخت‌ترین دشمنان عرصه هنر و فرهنگ بود، چراکه سینما و تماشاخانه‌های کشور را به تعطیلی کشاند و ضربه محکمی به آن وارد کرد. پس از گذشت دوران دراز کرونایی، نوبت به تعطیلی ۴۵ روزه تماشاخانه‌های نمایشی رسید که فعالان این حوزه را با بحران روبه‌رو کرد. شکرخدا گودرزی، کارگردان و نویسنده تئاتر از وضعیت کنونی این هنر می‌گوید و تصویر دقیقی از این شرایط برای ما ترسیم می‌کند.
ضربه خودی‌ها سنگین‌تر بود یا کرونا!؟
گودرزی کارگردان تئاتر در مقایسه اینکه کرونا آسیب بیشتری به عرصه تئاتر وارد کرده است یا ناپایداری‌های اخیر و تعطیلی‌های مکرر، پاسخ می‌دهد: «متأسفانه هردوی این‌ها باهم هم‌زمانی پیدا کردند، یعنی در ادامه هم رخ دادند. قبل از هر چیزی می‌گویند کجا را تعطیل کنیم و به این نتیجه می‌رسند که تئاتر را اول تعطیل کنند. تئاتر همیشه دم دست و گزینه اول است، در دوران کرونا بسیاری مشاغل خطرناک تعطیل نشدند حتی باوجود اینکه امکان شیوع کرونا را افزایش می‌دادند. اولین مسئله در شرایط ناپایدار کنونی، این است که عده‌ای علاقه‌مندند تئاتر تعطیل بشود؛ این نگاه در درجه اول برمی‌گردد به مسئولان و کسانی که سردمدار امور هستند. طبیعتاً این فضای ایجاد شده، کار و تلاش در این حوزه را دشوار می‌کند. من به این نتیجه رسیده‌ام که فرهنگ و تئاتر تعطیل شدنی نیست؛ رسالت تئاتر به‌عنوان مهم‌ترین رسانه فرهنگی، باز و فعال بودن آن است.»
بدون امید، هرگز
او از امید خود نه فقط به تئاتر بلکه به آینده می‌گوید: «دید من به تمام جامعه روشن است و معتقد هستم کلیت جامعه به سمت کمال می‌رود. هر افت‌وخیزی هم که وجود داشته باشد، جهان رو به کمال است. اتفاقاتی که رقم می‌خورند خیری در آن‌ها وجود دارد. آینده، تئاتر و جامعه به سمت کمال و نه به سمت تباهی و سیاهی می‌روند. اگر به آینده و تئاتر امیدوار نباشم به بن‌بستی خواهم رسید که زندگی را برای من ناممکن می‌کند. من به آینده بسیار امیدوارم و اعتقاد دارم برخلاف برخی نظرات که می‌گویند دیروز بهتر از امروز بوده است، باید با نگاهی فراتر به شرایط نگاه کرد.»
