روایت یعقوبی از نمایشنامه اقتباسی «۱۹۸۴»
ترجمه تازه‌ای از نمایشنامه «۱۹۸۴» نوشته رابرت آیک و دانکن مکمیلان بر اساس رمان معروفی به همین نام به قلم جورج اورول نشر یافت.
به گزارش هفت‌گرد، حسین یعقوبی مترجم، با این توضیح که این نمایشنامه حدود هشت سال پیش نوشته شده به هنرآنلاین گفت: تفاوتی که این متن با رمان دارد افزودن ضمیمه‌ای است که رمان «۱۹۸۴» در بدو انتشار داشته ولی هیچ‌گاه ترجمه نشده و توسط دانکن مکمیلان و رابرت آیک این ضمیمه وارد فضای داستان شده است.
او با بیان این که رمان «۱۹۸۴» جزو آثاری است که بسیاری می‌گفتند قابلیت تبدیل شدن به فیلم و نمایش را ندارد، افزود: حتی یک فیلمی براساس این کتاب ساخته شده که به گفته منتقدان نتوانست فضای اثر را در پرده سینما به تماشاگر انتقال دهد. مکمیلان و آیک به این رمان فضای نمایشی دادند. نمایشنامه کار موفقی از کار درآمده و توانسته از جانمایه رمان استفاده کند؛ با تکنیک‌های مختلفی چون استفاده از نریشن و همخوان‌ها، حال‌وهوای دیستوپیایی مدنظر اورول در اجرا انتقال داده می‌شود. درعین‌حال که جذابیت رمان حفظ شده بار محتوایی دارد و نویسندگان در قالب اقتباس توانستند قابلیت اصلی رمان را بیرون بکشند.
یعقوبی با این توضیح که نمایشنامه‌نویسان «۱۹۸۴» اساس متن را روی روابط دو شخصیت اصلی رمان گذاشتند، ادامه‌داد: به‌نظر در نمایش به‌خوبی حال‌وهوای یک رابطه عاشقانه کلاستروفوبیک در بستر محدودیت‌های یک حکومت توتالیتر تصویر شده است. ضمن این که صحنه‌های شکنجه پایانی هم که به‌فروپاشی هویت شخصیت اول داستان می‌انجامد به‌اعتقاد من، بسیار تاثیرگذارتر از رمان به تصویر کشیده شده است. در حالی که «قلعه حیوانات» دیگر شاهکار اورول به روال و مسیر تبدیل شدن به حکومت استبدادی می‌پردازد، در «۱۹۸۴» به‌شیوه‌های بقا و دوام حکومت‌هایی پرداخته که فضای اختناق و سرکوب ایجاد میکنند.
او با بیان این که رمان «۱۹۸۴» داستان امروز، دیروز و همیشه است، تصریح‌کرد: اورول می‌خواسته با این کتاب که متمم «قلعه حیوانات» محسوب می‌شود نظام‌های تمامیت‌گرا را نقد کند. ویژگی‌هایی که اورول با ذکات و هوش خواست خودش کشف کرده در تمام نظام‌های توتالیتر مشترکند. «۱۹۸۴» آخرین اثر اورول و به‌اصطلاح (آواز قو) او محسوب می‌شود.
کتاب «۱۹۸۴» به‌تازگی در نشر حکمت کلمه منتشر شده است.
