طراحی آسمان‌خراش با الهام از شهر تپه‌ای ایتالیایی
استودیو معماری هندل آسمان‌خراش «پرواز فرشته» را در لس‌آنجلس طراحی کرده که سومین ساختمان بلند در این شهر و بلندترین ساختمان در آمریکا خواهد بود.
به گزارش هفت‌گرد، این طرح که قرار است بین خیابان هیل و کالیفرنیا پلازا در مرکز شهر لس‌آنجلس ساخته شود دارای دو برج با کاربری‌های ترکیبی از جمله رستوران‌های مختلف، خرده‌فروشی و یک پارک فضای باز چند طبقه خواهد بود. بلندترین برج آن ۸۵۴ فوت با ۸۸ طبقه، ۶۳ متر از سطح زمین و کوچک‌ترین آن‌ها ۴۹۴ فوت ارتفاع خواهد داشت.
به گفته گری هندل، موسس شرکت معماران هندل، این سازه نوعی«راه‌یاب»خواهد بود که از دید بالا در خط افق برای نشان دادن موقعیت فضای عمومی در پایه استفاده می‌کند. این برج‌ها بر روی سکویی قرار خواهند گرفت که ورودی‌های هتل و خرده‌فروشی را در خود جای داده و به بیرون گسترش می‌یابد. همچنین دو برج را به یک فضای عمومی باز که بین ساختمان قرار می‌گیرد، متصل می‌کند.
این سازه با بیش از ۵۶ هزار فوت مربع فضای باز در سطوح مختلف، تفسیری مدرن از یک شهر تپه‌ای ایتالیایی رقم می‌زند. در جایی که برج‌ها به سکو می‌رسند، تیرهای نگهدارنده فولادی عظیم نیز تا سطح خیابان در معرض دید قرار می‌گیرند. مجموعه‌ای از لوورهای عمودی به عنوان سایه‌های خورشیدی در امتداد نماها عمل میکنند.
در واقع در نزدیکی زمین، اطراف سکو، لوورها نزدیک به هم قرار می‌گیرند و پالت مواد ارگانیک را منعکس میکنند، اگرچه مواد خاصی برای نما تنظیم نشده است. در قسمت‌های بالاتر برج‌ها، الگوهای لوور در مجموعه‌ای از پانل‌ها باقی می‌مانند که ضمن تأکید بر ارتفاع برج، سایه را برای ساکنین نیز فراهم میکنند. البته شکاف‌ها در دیوار افزایش عمق بالکن‌ها را به دنبال خواهد شد.
به گفته معماران پروژه، تعامل بالکن‌ها با لوورها، برج را بیشتر در معرض نمایش قرار می‌دهند و حس عمودی بودن به آن اضافه و یک ترکیب‌بندی زیبا رقم می‌زند. کوتاه‌تر بودن این دو برج شکل لوزی و ارتفاعی دارد که استودیو معماری آن را «انتقالی» نامگذاری کرده، به این ترتیب که ارتفاع ساختمان‌های اطراف آن را به برج بزرگ‌تر متصل می‌کند. صفحات کف از جایی که لبه سازه به پارک ورودی می‌رسد گسترش پیدا می‌کند و باله‌هایی ایجاد می‌کند که سایه بیشتری را برای خانه های زیر فراهم می‌کند.
برج بزرگ‌تر از یک طرف کمی شیب‌دار خواهد بود و نما توسط مناطق باز شکسته می‌شود که در آن تیرها دوباره در معرض دید قرار می‌گیرند. این اتصالات، شیب جزئی برج را برجسته می‌کند و فضایی را برای تراس‌های سرپوشیده بزرگ فراهم می‌کند.
