معرفی مهمترین کارگردانان تئاتر جهان (قسمت دوم)

قسمت اول – آندره آنتوان

کنستانتین استانیسلاوسکی

او نه تنها در تئاتر روسیه، بلکه در تئاتر دنیای غرب نیز چهره ای بزرگ و سالارمنش است. گرچه دستاوردهای او به عنوان بازیگر و کارگردان بزرگ بوده، ولی مهمترین سهم او به خاطر پرتوی است که بر فنون بازیگری افکنده است.

متد استانیسلاوسکی روشی که از اساس بر خودآگاهی و درونی‌سازی احساسات بنا شده، پایه‌گذار بسیاری از تکنیک‌های مدرن بازیگری شده است. تکنیک بازیگری استانیسلاوسکی یکی از معروف‌ترین و تأثیرگذارترین متدهای آموزشی نمایش در سراسر جهان است.

استانیسلاوسکی در سال 1896 همراه با ولادیمیر دانشنکو، تئاتر هنری مسکو را تاسیس کردند . او پس از تاسیس تئاتر هنری مسکو شروع به سازماندهی و فرمول دهی به ایده های خود کرد و رویکردی واقع‌گرایانه یا طبیعت گرایانه‌تر برای بازیگری قائل شد . هدف از این کار این بود که به بازیگران فرصت داده شود تا احساسات و انگیزه‌های درونی شخصیت‌هایشان را به طور کامل درک و درونی کنند. هدف استانیسلاوسکی این بود که احساسات درونی و رفتار بیرونی فرد را از طریق آموزش و آمادگی دقیق با هم هماهنگ کند.

تاثیرگذاری بر دیگر سبک‌ها

استانیسلاوسکی می گفت: “روش خاص خود را بیافرینید.” این روش، چنانکه میدانیم صرفا نتیجه ی سیستم اوست که نخستین بار به وسیله‌ی دوتن از شاگردانش میخائیل چخوف و ریچارد بولسلاوسکی در آمریکا تدریس شد و بعدها به وسیله‌ی لی‌استرازبرگ به صورتی متناسب با نیازهای بازیگر آمریکایی در آمد. اهمیت استانیسلاوسکی هم به خاطر انعطاف پذیری اوست و هم به خاطر اعتقادش به اصل مهم حقیقت درونی روی صحنه.

بعدها، با گسترش رویکرد استانیسلاوسکی در سراسر قاره ها و کمپانی های تئاتر در سراسر جهان، این سیستم بارها تفسیر و تکامل یافت و پیچیده تر شد. دراین بین از همه شناخته شده تر ، لی استراسبرگ، استلا آدلر و سنفورد مایزنر، حرفه‌‌ای های تئاتر آمریکا بودند، که هر کدام بر عناصر مختلف سیستم استانیسلاوسکی تأکید داشتند.

آثار مکتوب و نظریه‌ها

کتاب تئوری بنیادی هنر تئاتر ترجمه اصغر رستگار

آخرین درس بازیگری ترجمه مهین اسکویی

مجموعه آثار سه جلدی ترجمه مهین اسکویی

جلد اول: آماده سازی هنرپیشه؛ کار هنرپیشه روی خود در جریان تئاتر
جلد دوم: شخصیت سازی؛ کار هنرپیشه روی خود در جریان تجسم
جلد سوم: نقش آفرینی؛ کار هنرپیشه روی نقش