ابداع «کامپیوتر کووید-19» برای تشخیص سریع‌تر بیماری

پژوهشگران انگلیسی، نوعی نرم‌افزار مبتنی بر هوش مصنوعی ابداع کرده‌اند که می‌تواند کووید-۱۹ را با دقت بالایی تشخیص دهد.

به گزارش هفت‌گرد و به نقل از وب‌سایت رسمی “دانشگاه لستر”(University of Leicester) انگلستان، پژوهشگران موفق شده‌اند یک نرم‌افزار مبتنی بر هوش مصنوعی ابداع کنند که می‌تواند کووید-۱۹ را تشخیص دهد.

این نرم‌افزار، تصاویر ثبت‌شده با سی‌تی‌اسکن را مورد بررسی قرار می‌دهد و از الگوریتم‌های یادگیری عمیق استفاده می‌کند تا بیماری را به دقت تشخیص دهد. این نرم‌افزار با دقت ۹۷.۸۶ درصد، در حال حاضر موفق‌ترین ابزار تشخیصی کووید-۱۹ در جهان به شمار می‌رود.

تشخیص کووید-۱۹ در حال حاضر براساس آزمایش “نوکلئیک اسید”(Nucleic acid) یا آزمایش‌های “واکنش زنجیره‌ای پلیمراز”(PCR) صورت می‌گیرد که معمولا شناخته‌شده هستند. این آزمایش‌ها می‌توانند نتایج منفی کاذب را ارائه دهند و همچنین، نتایج آنها می‌توانند تحت تأثیر “هیستِرِزیس”(Hysteresis) قرار بگیرند که وابستگی حالت یک سیستم به گذشته‌اش است. هوش مصنوعی، فرصتی را برای غربالگری سریع و نظارت موثر بر موارد کووید-۱۹ در مقیاس بزرگ فراهم می‌کند و باری را که روی شانه پزشکان قرار دارد، کاهش می‌دهد.

پروفسور “یودونگ ژانگ”(Yudong Zhang)، استاد یادگیری ماشینی در دانشگاه لستر گفت: پژوهش ما بر تشخیص خودکار کووید-۱۹ براساس شبکه عصبی نمودار تصادفی متمرکز است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهند که روش ما به طور خودکار می‌تواند مناطق مشکوک را در تصاویر قفسه سینه پیدا کند و پیش‌بینی‌های دقیقی را براساس آنها انجام دهد. دقت سیستم به این معناست که می‌توان از آن در تشخیص بالینی کووید-۱۹ استفاده کرد و به کنترل شیوع ویروس پرداخت. ما امیدواریم که این فناوری در آینده، امکان تشخیص خودکار کامپیوتری را بدون نیاز به مداخله دستی فراهم کند تا خدمات مراقبت بهداشتی به‌صورت هوشمندتر و کارآمدتر انجام شوند.

پژوهشگران، این فناوری را بیشتر توسعه خواهند داد تا این که در نهایت، رایانه تشخیص‌دهنده کووید-۱۹ جایگزین نیاز به رادیولوژیست‌ها برای تشخیص کووید-۱۹ در مراکز درمانی شود. این نرم‌افزار که حتی می‌توان آن‌را در دستگاه‌های قابل حمل مانند تلفن‌های همراه هوشمند به کار گرفت، برای شناسایی و تشخیص سایر بیماری‌ها مانند سرطان پستان، آلزایمر و بیماری‌های قلبی-عروقی) نیز توسعه می‌یابد.

این پژوهش، در مجله “Wiley Open Access” به چاپ رسید.