کمتر کسی به فکر استعدادیابی بچه‌هاست!
یک استاد دانشگاه خواهان نهادینه شدن استعدادیابی از سنین پایین به‌منظور افزایش مهارت‌ها شد و تاکید کرد که گاهی ما برای بچههایمان استعدادتراشی می‌کنیم و نه استعدادیابی.
به گزارش هفت‌گرد، مسابقه ادبی«تهران به روایت دختران» با محوریت «تهرانِ خانواده»، با هدف شناخت و فهم دغدغه‌ها و نیازهای دختران نوجوان این کلانشهر و خانواده‌های آنان و همچنین به‌منظور برنامه‌ریزی برای این گروه سنی در طرحی با عنوان طرح «بورسیه نویسندگان نوجوان» در حال اجراست و مهدی حجوانی استاد دانشگاه، نویسنده و منتقد ادبی در قامت مدرس مهمان در این طرح مشارکت دارد.
مهدی حجوانی استاد دانشگاه، نویسنده و منتقد ادبی با بیان اینکه نهادینه شدن استعدادیابی از سنین پایین به افزایش مهارت‌ها منجر می‌شود اما گاهی ما برای بچههایمان استعدادتراشی می‌کنیم و نه استعدادیابی گفت:بعضی از ما بزرگ‌ترها به نیاز جامعه و مشاغل پر درآمد بیشتر اولویت می‌دهیم تا به خواسته و گرایش طبیعی بچه‌ها. گاه نیز به جای استعدادیابی، کاری می‌کنیم که آینده بچه‌ها، جبران آینده دست‌نیافته ما و تحقق آرزوهای سرکوفته ما باشد.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: بعضی مشکلات ما فراتر از بحث جنسیت است و قربانیانش دخترها و پسرها هستند. بعضی از مشکلات هم خاص دختران است. ظلم مشترک این است که کمتر کسی در کار استعدادیابی بچه‌هاست. دانشجویان گاهی در دوره کارشناسی تازه متوجه می‌شوند که به رشته‌ای که انتخاب کرده‌اند، علاقه ندارند و این اتلاف وقت است. از این هم که بگذریم استعدادیابی لازم است اما کافی نیست. در کنار استعداد باید علاقه هم باشد و در کنار این‌ها عامل سوم وجود زمینه و امکانات برای شکوفایی استعدادهاست.
او با تاکید بر اینکه گاهی ما به جای استعدادیابی، استعدادتراشی می‌کنیم، تاکید کرد: یعنی نه بر اساس توانایی‌ها و علایق خود بچه‌ها بلکه برای ساختن مهره‌ای کارآمد و مطیع در چرخه سرمایه‌داری تلاش می‌کنیم یا بگوییم یک‌جور سازگارسازی بچه‌ها با نیازهای کاذب دنیای بزرگسالی. نظام آموزشی از کودکی به ما مدرک داده و رویا فروخته است. آموزش‌های ما متاسفانه بر اساس یادگیری از طریق عمل و کنش (Learning by Doing) نیست. نکته دیگر این است که در کنار آموزش‌های تئوریک، مهارت‌های زندگی در بچه‌ها افزایش پیدا کند. من استادی ایرانی و برجسته در رشته ریاضی سراغ دارم که در دنیا فرمول به نامش ثبت شده اما بلد نیست با دیگران ارتباط برقرار کند و یا مشکلی متعارف را حل کند.
حجوانی خاطرنشان کرد: حالا اگر بخواهم از دخترها حرف بزنم باید بگویم به دخترها ظلم مضاعف شده. یعنی آن‌ها غیر از مشکلی که بیان کردم با مشکل تبعیض جنسیتی هم روبه‌رویند. طی 12 سال تدریس در دانشگاه‌های دولتی و آزاد از نزدیک شاهد بودم که خوشبختانه دختران دانشگاه‌ها را تسخیر کرده‌اند و در هر یک از کلاس‌های من از مثلا بیست و چهار دانشجو، حدود هجده دانشجو دختر بوده‌اند.
مترجم کتاب «درآمدی بر رویکردهای زیبایی‌شناختی در ادبیات کودک»، گفت: محیط شهری و آپارتمانی که دور از طبیعت است اجازه نمی‌دهد بچه‌های ما، هیجانات خود را بروز دهند. مثال ساده زمانی است که خانواده‌ها به مسافرت می‌روند و وقتی به تونلی می‌رسند با تمام وجود فریاد می‌زنند؛ فریادی که به آرامش منتهی می‌شود. ما در جامعه‌ای به سر می‌بریم که فضای کافی برای ابراز هیجانات نوجوانان و جوانان در نظر نگرفته است. در محیط شهری و آپارتمانی محرومیت‌های این چنینی برای دختران به مراتب بیش از پسران است. ما هنوز درگیر مسائلی مانند حضور زنان در ورزشگاه‌هاییم. همه این‌ها سبب شده آن دسته از بچه‌ها که استعدادهای‌شان با مراقبت و خون دل خوردن بزرگ‌ترها و صرف هزینه‌های کشور شکوفا می‌شود اغلب به فکر مهاجرت می‌افتند. با این مهاجرت‌ها رفته‌رفته درصد بهره هوشی ایرانی‌ها پایین‌تر آمده است.
