جنگل دو هزار

تنها راه رسیدن به جنگل‌های دوهزار از تهران، جاده چالوس و بعد هم شهر تنکابن (شهسوار) است. می‌توانید با سه وسیله و بعد از طی ۲۷۵ کیلومتر به تنکابن برسید:
اتوبوس: اگر می‌خواهید با اتوبوس بروید از ترمینال غرب یک بلیت اتوبوس برای تنکابن بخرید و پنج ساعت بعد در تنکابن پیاده شوید.
تاکسی‌های بین راهی: می‌توانید با تاکسی خطی بروید. این تاکسی‌ها شما را سه ساعت و نیم بعد به تنکابن می‌رسانند.
خودروی شخصی: اگر وسیله شخصی دارید، باید از اتوبان کرج به خروجی جاده چالوس بروید و آن را تا انتها بروید. پس از آنکه به تنکابن رسیدید، از آنجا باید به بخش خرم‌آباد بروید که از توابع تنکابن است.
برای گردش در دوهزار دو راه پیش روی شما است، هم می‌توانید در جنگل پیاده‌روی کنید و هم مسیر کوهنوردی تا قله سیالان را انتخاب کنید.

از کجا پیاده‌روی کنیم؟
از هر مسیری که بخواهید به جنگل بزنید، بخش خرم‌آباد در پنج کیلومتری تنکابن ورودی شما است. از خرم‌آباد هر نقطه‌ای را که برای ورود به جنگل انتخاب کنید، باید ۲۰ تا ۳۰ کیلومتر ماشین‌سواری کرد تا به ورودی جنگل رسید.
این سفر می‌تواند یک پیاده‌روی ۲ یا ۳ ساعته باشد و هم یک کوهنوردی ۲ روزه که این هم بستگی به قدرت بدنی شما و هم برنامه‌ریزی دارد که برای این سفر انجام داده‌اید.
معمولا راهنمایان و تورهای گردشگری این پیاده‌روی را از روستای عسل محله آغاز می‌کنند. این سفر هم می‌تواند یک پیاده‌روی دو، سه ساعته باشد و هم یک کوهنوردی دو روزه که این هم بستگی به قدرت بدنی شما و هم برنامه‌ریزی دارد که برای این سفر انجام داده‌اید. می‌توانید چند ساعت در جنگل پیاده‌روی کنید، استراحت کرده چیزی بخورید، از مسیر رفته برگردید و سوار ماشین شده و بقیه تعطیلات را کنار دریا بگذرانید. مهم‌ترین نکته در سفر به منطقه و کوهنوردی و جنگل‌نوردی در دوهزار این است که هیچگاه این سفر را بدون راهنما آغاز نکنید.

در کجا کوهنوردی کنیم؟
عسل محله: اگر هدف شما پیاده‌روی در جنگل دوهزار است و ابزار و تجهیزات مناسب برای کوهپیمایی را در اختیار دارید، باید دو روز وقت بگذارید تا به قله سیالان برسید. کوهنوردان معمولا برای رسیدن به سیالان حدود ساعت پنج صبح از عسل محله حرکت خود را شروع می‌کنند؛ عسل محله آخرین نقطه‌ای است که می‌شود با ماشین به آنجا رسید. از عسل محله نزدیک به دو ساعت باید پیاده‌روی کنید تا به دریاسر برسید.

دریاسر
به این منطقه که برسید، جنگل تمام می‌شود و به دشتی وسیع خواهید رسید که در تابستان آب و هوای بسیار مطبوعی دارد. وجود کوه‌های زیبای تنگ لات‌خان بن، سیاه‌کل و کل ‌تلا، همچنین چشمه‌ها و رودهای پرآب، دریاسر را به یکی از جاذبه‌های گردشگری، تبدیل کرده است. این دشت پر از درخت‌های ازگیل و آلوچه جنگلی است که می‌توانید در فصل میوه از آن‌ها برای خودتان بچینید. بهتر است کمی در دریاسر استراحت کنید. بعد از دریاسر حدود یک ساعت مسیر پیش روی شما است تا به منطقه «هرسنگ» برسید.

هرسنگ
اینجا منطقه پرآبی است و چشمه‌های زیادی از آن عبور می‌کند. بعد از هرسنگ وارد جنگل می‌شوید. بهتر است کمی استراحت کنید چون بعد از اینجا پیاده‌روی سنگینی در پیش رو دارید و باید سه ساعت در مسیری جنگلی راه بروید که تقریبا تمام مسیر سربالایی و شیبدار است. بعد از آن به راه‌گردان خواهید رسید.
راهگردان: در راهگردان باید قدری استراحت کنید؛ چون حدود سه، چهار ساعت تا آخرین مقصد امروز راه دارید. حدود یک ساعت از این مسیر کفی و بقیه آن سربالا است. سپس به گوسفندسرایی به نام «وینی» می‌رسید.

وینی
می‌توانید شب را همان جا چادر بزنید. اینجا گوسفندسرای چوپانان الموتی است، می‌توانید در نزدیکی محلی که ییلاق این دامداران است، شب را صبح کنید. آن بالا هوا بسیار سرد است. حتی در تابستان هم در این منطقه می‌شود برف دید. در این سرما باید چادر و کیسه خواب مناسب به همراه داشته باشید، هر چند اگر وسیله کافی نداشتید، چوپانان این منطقه از کمک به کوهنوردان و مسافران دریغ نمی‌کنند. باید حدود ساعت پنج صبح از گوسفندسرا راه بیفتید تا بقیه مسیر را زیر آفتاب نمانید. از اینجا تا خود قله سیالان حدود چهار تا پنج ساعت راه است و بیشتر مسیر سربالایی است و شیب آن در مناطقی بیشتر و در مناطقی کمتر می‌شود.

سیالان
در راه احتمالا از دریاآب که دریاچه‌ای فصلی در پای قله سیالان است هم عبور خواهید کرد. به قله که برسید، زیر سایه صخره‌ا‌‌ی استراحت کنید تا برای بازگشت انرژی کافی داشته باشید.
می‌توانید از مسیر رفته بازگردید یا مثل خیلی کوهنوردان حرفه‌ای از کوه‌هایی که همه به هم راه دارند به الموت رفته و از آنجا به سمت قزوین راهی شوید. زمانی که مسیر رفته را بازگشتید و به عسل محله رسیدید، سوار ماشین شوید تا به تنکابن بروید. می‌توانید در تنکابن بمانید یا به سمت سلیمان‌آباد و از آنجا به سمت روستای چلاسر در ۱۲ کیلومتری جنوب غرب تنکابن بروید.

کجا بمانیم؟
این بستگی به سلیقه و امکانات مالی شما دارد که از میان امکانات: هتل، مهمانسرا، خانه محلی و چادر کدام را برای اقامت انتخاب کنید. اگر فکرش را کرده‌اید و با خودتان چادر برده‌اید، نگران محل اقامت نباید بود و فقط باید به فکر بارش باران باشید. اگر هم خواستید، می‌توانید در اتاق خانه‌های روستایی منطقه بمانید.

چه بخوریم؟
انواع لبنیات و مربا را می‌توان در این منطقه خریداری کرد. به دلیل فراوانی گل و گیاه انواع مرباهای خوشمزه مثل مربای بهار نارنج، تمشک، پرتقال، گل و … را می‌توانید در این منطقه پیدا کنید. البته عسل و لبنیات محلی را هم نباید فراموش کرد. اگر آشنایی در روستاها دارید یا بانویی را در منطقه پیدا کردید که برایتان غذا بپزد، فرصت خوردن غذاهای محلی را از دست ندهید، البته غذایی را که حتما یک مازندرانی محلی و مخصوصا روی آتش هیزم پخته باشد، خوراک‌هایی مثل میرزا قاسمی، باقالاقاتق، ترشه تره، شیرین تره، پنیر برشته، خورشت فسنجان، خورشت آلو و انواع خورشت‌ها و غذاهای دیگر.